Leef NU en geniet!

Hip hip hoera er is er eentje jarig vandaag en dat ben ik toevallig. En het woord 'toevallig' klopt helemaal want 55 jaar geleden was ik ons mama haar accident de travail, een toevallig ongelukje. Marcelle het model van dienst poseert met mijn eerste verjaardagskaart. Vandaag heb ik er enkele gekregen met poesjes op, hoe zou dat komen? Het was een schitterende dag, ietsjes te warm om goed te zijn maar ik heb toch van mijn verjaardag, aangepast aan de coronamaatregelen, kunnen genieten. Ik ben met een deel van mijn bubbel naar Leuven gaan lunchen in de Notre Dame en van een dessertje gaan genieten in Bar Louis. Het was eens iets anders maar zoals ik in mijn boek schrijf, anders kan ook leuk zijn. We passen ons allemaal aan en genieten van de dingen die nog wel kunnen. En ik heb ervan genoten.  In Leuven was er zeer weinig volk. Normaal heb je rond de middag nergens geen plaats meer op de Grote Markt maar er was bijna geen kat te zien. Het is erg voor de Horeca. E

Ons mama is toch wel een vedette hoor. Haar medicatie doet zijn werk en ze klaagt niet meer van de pijn. Ze eet terug goed en ze is weer een beetje bijgekomen. Ik had een zak koekjes meegenomen en ze heeft daar zeker tien koekjes van gegeten. Het deed me terug denken aan de tijd dat ze 9 cornetto's at zonder dat ze het zelf besefte dat ze er zoveel gegeten had.  Ze kan het maar gehad hebben, denk ik dan. Ik zie ze liever zo dan dat ze niet weg kan van de pijn. Het nadeel van de medicatie is dat ze nog verwarder is dan anders en in totaal niets meer kan onthouden. En nu zit ze terug in de periode dat ze vergeet dat ze al gegeten heeft en dat ze zegt dat ze geen eten gehad heeft.  Mij maakt het niet uit dat ik er geen deftige conversatie meer mee kan voeren want wij hebben toch altijd plezier. We maken graag grapjes en dat kan ze gelukkig nog. En wanneer ik haar vraag om te poseren voor de foto, doet ze alles wat ik vraag. Maar vandaag was het de laatste gewone bezoekdag.

Deze ochtend mocht ik Juliette gaan halen, ze was zo blij me te zien. De dierenarts vertelde me dat ze zo flink geweest is. Net zoals haar kittens heel flink in mijn gang geslapen hebben in plaats van in hun kot.  Toen ik naar beneden ging, lagen ze nog op dezelfde plaats te slapen. Marcelle op haar krabpaal en de twee andere kittens samen op de kast. Normaal mogen ze niet op de kast komen maar ik had al heel de avond boeman moeten spelen omdat ze constant in mijn planten en op mijn tafel sprongen. En mits deze twee kapoenen niet blijven, zag ik het door de vingers. Ze lagen daar zo mooi en rustig. Juliette was heel blij haar kittens weer te zien. Ze zijn de ganse dag in de tuin gebleven en toen ik deze middag ging kijken, zaten ze alle drie in de boom. Ondertussen weten ze goed hoe ze er weer uit kunnen en toen ik hen riep om te eten waren ze direct daar. Marcelle was al met mijn keukenhanddoek gaan lopen. Het zijn kleine deugnietjes.

Na 24 weken eindelijk naar de kapper, ik heb op mijn tanden gebeten en gewacht en ik ben heel blij want mijn pony is bij deze voltooid verleden tijd. Al bijna heel mijn leven zit ik te vloeken op die pony die maar niet mooi  wilt vallen en door corona is het me gelukt om er afscheid van te nemen. VOOR - TIJDENS - NA Guy, je hebt dat weer super goed gedaan hoor en je weet ik ben geen gemakkelijke klant omdat ik altijd eerlijk mijn gedacht zeg. Bij deze bye bye coronakapsel en bye bye froufrou. Nu iets anders, ik heb Juliette deze morgen in de transportbak gezet en ben ermee naar de dierenarts gereden zonder enig probleem of zonder dat ze in paniek was. Ze was heel rustig zowel in de auto als bij de dierenarts. De operatie is vlot verlopen en morgen mag ik ze gaan halen. Ik heb gevraagd of ze bij hem mocht overnachten omdat ze een nachtje moet binnenblijven en bij mij lukt dat voorlopig nog niet. Dus de kittens zitten al heel de dag binnen en mijn living is

Wat een dag, ik begin die 9 weken goed te voelen. De kittens hebben me weer goed bezig gehouden. Op een bepaald moment zaten ze allemaal binnen. Marcelle omdat we haar gaan houden en Kiki omdat die altijd in de boom kroop en ik het beu was erachteraan te moeten zitten. Ji Ji voelde zich alleen want die was over de poort gesprongen en zat voor de deur te piepen dus heb ik haar ook binnen gelaten. Juliette vond haar kroost niet en kwam aan de voordeur miauwen. Ik heb haar eventjes kunnen tot in de gang lokken maar dan wou ze weer naar buiten. En zo blijft een mens bezig.  Marcelle die is ons huis ondertussen goed gewoon en heeft bijna gans de dag binnen geslapen. Deze morgen was ze wel met mijn croissant gaan lopen. Ik had mijn bord op tafel klaargezet en toen ik een tasje koffie wou gaan halen, zat ze op tafel van mijn croissant te eten. Ja, ik moet haar nog veel leren en afleren. Maar ze kent me al heel goed en beloont me met haar mooiste gespin, zo schattig. Morgenvroeg zal

Jullie kunnen niet geloven wat ik met de kittens beleef. Elke dag gaan ze een stapje verder en vandaag was dat stapje verder de hoge krulwilg. Ze klommen al omhoog maar niet zo hoog dat ze er niet meer af durfden. Ik vond dat het zo verdacht stil was in de tuin want er was geen kat te bespeuren. Dus ik riep op Juliette en die kwam van achter de garage gelopen. Ik dacht potverdorie ze zitten weer achter de garage in de varens maar ik zag geen kittens. Tot ik ze boven in de krulwilg hoorden miauwen. Ze zaten zo hoog dat ze niet meer naar beneden durfden dus heb ik de ladder moeten halen om ze via het dak van de garage uit de boom te kunnen halen. En na hun avontuur waren ze doodmoe en zochten ze de meest bizarre plaats om te slapen. Zo sliep Kiki in het vogelhuisje.  Ik stuurde na het boomavontuur een bericht en een foto naar mijn vriendinnen om hen dit te vertellen en hun antwoord was: "Laat de ladder maar staan want je zal ze vaker nodig hebben." En ze hadden gelijk.

Wat doet een mens zoal op een zaterdag? Wassen, gras maaien, boodschappen doen en op krabpalentocht gaan.  Marcelle komt vaker binnen en durft al eens in de gordijnen te hangen. Ze klautert ook op mijn stoelen en ik moet er constant achter zitten om haar te berispen. En als het stil is dan moet ik haar zoeken want ze gaat graag onder de sofa liggen waar ik haar niet kan pakken. Daarom ben ik vandaag op zoek gegaan naar een krabpaal met een slaapplekje. In de winkel heb ik me laten verleiden door allerlei prulletjes en ik heb zelfs een leibandje voor haar gekocht.  Thuis werd de krabpaal direct goedgekeurd en haar nieuwe speeltjes ook. Ze viel zelf in slaap. Je zou denken nu ze een krabpaal heeft, zal ze wel van de gordijnen en mijn stoelen blijven maar dat was duidelijk niet het geval. Ze springt vanop de paal op mijn stoelen en in de gordijnen. Dus ik moet nog altijd ogen overal hebben en kan haar niet alleen binnen laten.  Deze middag heb ik meer dan een uur naar Kiki het katert

Ze zijn bijna 9 weken ondertussen en ze blijven me verbazen. Ik ben vandaag met mijn zus en vriendinnen naar de markt in Leuven geweest en het is een beetje later geworden dan verwacht. Time flies when you're having fun! De kittens zijn het niet gewoon dat ik een ganse dag weg ben en tijdens mijn afwezigheid hebben ze ervan geprofiteerd om de rest van de tuin waar ze niet mogen komen te verkennen. Achter de garage heb ik nog een stukje tuin met een krulwilg, varens, seringen en een notenboom. En toen ik thuiskwam zaten ze achteraan in de tuin in de krulwilg. Ze klauteren als echte para's Elke week breiden ze hun territorium verder uit. Straffer nog, toen ik even binnen was en weer naar buiten kwam, zaten Marcelle en Ji Ji op het terras. Ik heb alles afgebakend maar ze kunnen al over het hek. Oma vertelde me dat ze toen het regende in plaats van in het tuinhok te gaan schuilen in de transportbak zaten en dat Juliette daar ook haar dutje heeft gedaan. Dus van die b

Vandaag was het D-day voor de kittens. Hun eerste autorit en hun eerste vaccin. Enkele dagen geleden was ik de transportbak bij de dierenarts gaan halen en ik had die in de tuin gezet om hen eraan te laten wennen. En deze namiddag was het zover, alle drie erin en hup de auto in. De hele autorit hebben ze wel zitten zeuren maar éénmaal bij de dierenarts waren ze weer stil.  Ze kwamen uit de bak en gingen al meteen op verkenning. De dierenarts was aangenaam verrast dat ze zo sociaal waren. "Dat zie je niet veel op die jonge leeftijd, zo aangenaam en ze zijn niet bang. Ze zijn goed verzorgd, mijn complimenten." Zo leuk om te horen. Ze zijn zo flink geweest en Marcelle die als eerste haar vaccin kreeg die verroerde geen vin en gaf geen kik, zo voorbeeldig. De dierenarts zei me nog dat dat Marcelle een heel speciaal kleur had en dat de nieuwe eigenaars een mooie cadeau kregen met zulke knappe kittens. En ik was super trots toen hij dat zei want voor iemand die in totaal niet

Naar goede gewoonte ga ik op woensdag op bezoek bij ons mama dus ook vandaag. Ze zat op het terras van de gezonde buitenlucht te genieten en ze had me al van ver zien aankomen. Ze was blij me te zien. Ze wordt oud denk ik iedere keer wanneer ik haar zie maar ja, ze wordt 91 jaar. Ze had een heldere dag vandaag en zo kon ik allerlei dingen vragen voor mijn nieuw boek. Als ik specifieke vragen stel dan kan ze daar niet op antwoorden maar zodra ze begint te vertellen, worden ze spontaan beantwoord. Zo vertelde ze over de oorlog dat hun huis bij de eerste bom in Leuven werd vernield en dat ze de ganse oorlog in de voederstal van de boerderij van haar tante Bertha in Kortrijk-Dutsel heeft gewoond. Ze was 11 jaar en breide dikke winterkousen om wat extra geld te verdienen. Haar vader was krijgsgevangene in Duitsland. Ze vertelde ook dat ze heel veel schrik had van de vliegende bommen en wanneer ze ze hoorde dan kroop ze onder de tafel van de schrik. Dat waren andere tijden dan de corona.

Ik herinner me nog toen mijn zoon klein was dat het me toen niet lukte om een film uit te kijken. Nu bijna twintig jaar later zit ik in dezelfde fase maar deze keer door andere kleine prutskes die me bezig houden. Het is toch een opgave nu ze zo actief geworden zijn, om ze in hun hok op te sluiten. En éénmaal ze daar zijn, begint het gevecht om ze daar te houden. Ze weten ondertussen heel goed hoe een kattenluik werkt. Voor 23u ben ik niet binnen en dan heb ik nog niets geschreven, laat staan dat ik dan nog een film of een aflevering van iets kan zien.  Gisteren was een drukke maar leuke dag. Iedere ochtend begint vroeg met de kittens. Na mijn ontbijt ben ik naar de markt gegaan, ik heb mijn boodschappen gedaan en cadeautjes voor pepe gekocht want het was zijn verjaardag. Zijn laatste rit op tram 7. Ik moest op tijd thuis zijn want we hadden afgesproken om samen te gaan lunchen voor zijn verjaardag.  Ik ben er al zeker honderd keer en meer voorbijgereden maar ik was er nog n

Dit weekend las ik in HLN een zeer interessant interview met Ruth Beeckmans, de actrice uit Safety First. Ik vind haar een geweldige actrice en na het lezen van dit gesprek ook een prachtige vrouw. Binnenkort is ze te zien in de nieuwe fictiereeks 'Albatros' over tien zwaarlijvige mensen die in de Ardennen op dieetkamp gaan. In het interview zegt ze dat ze het nooit als een probleem heeft ervaren dat ze mollig is. Voor haar rol in deze nieuwe serie moest ze zelfs extra bijkomen. Op de vraag of haar man het oké vond dat ze moest verdikken, antwoordde ze: "Ik ben geen onderdanige vrouw. Ik maak mijn eigen keuzes." Wat een subliem antwoord. Het deed me nadenken want ik vraag ook vaak aan de mensen: "En want vindt je partner ervan?" Maar eigenlijk is dat geen goede vraag want is er maar één iemand die het dik oké moet vinden en dat ben jezelf! Ik moet jullie iets bekennen. Een tijd geleden schreef ik dat ik de weegschaal verbannen had. En dat was ook zo

's Morgens vroeg uit de veren om de kittens buiten te laten en 's avonds pas laat naar binnen. Om 22u30  moeten ze in hun kot willen of niet want dan doen de marters hun ronde. En voor ik ze dan alle drie in hun kot krijg en ik de krabpaal binnen gezet heb, is het donker. Vandaag heb ik moeten waken tijdens het bezoek van de marters want Juliette was nergens te bespeuren. Ik durfde niet binnengaan omdat de kittens soms door het kattenluik durven te ontsnappen en daar hun moeder er niet was om hun te beschermen, ben ik maar buiten blijven zitten. Na een tijdje zag ik Juliette op het dak van de buren zitten met haar Romeo. Ze laat haar kittens dus alleen voor een kater. Morgen zijn ze 8 weken en het zijn al lange dagen en weken geweest. En terwijl ik hier zit te schrijven, hoor ik haar krolse lokroep tot binnen. Wat een jaar! Mijn boek is eindelijk uit en in plaats van promotie te maken, speel ik de rol van poezenmoeder. Mijn blog staat momenteel vol met foto's van k

Wie had dit ooit gedacht, een kat in huis. Ik die altijd een hond als trouwe vriend had. Nochtans had ik gezegd om nooit meer een dier in huis te nemen en lap, Juliette die bracht daar na 25 jaar verandering in. Krolse Juliette waarmee ik in februari zoveel medelijden had omdat ik dacht dat ze ongelukkig was. Ongelukkig op zoek naar een kater maar dat wist ik toen niet want ik dacht dat zij een Romeo was. Een mens kan zich toch lelijk vergissen en ook van gedacht veranderen.  "Neen, hier komt zeker nooit een kat in huis.", hoor ik me nog zeggen. Ik ben vies van kattenharen en nu hang ik vol wanneer ik uit hun hok kom. Gelukkig kan een mens veranderen en ondertussen probeer ik Marcelleke af en toe mee naar binnen te nemen om aan mijn huis te wennen zodat ze zodra haar broer en zus naar hun nieuw baasje gaan, zonder probleem binnenkomt. Juliette dat is een ander katje om aan te pakken. Maar ik lok ze wel met allerlei lekkers.   Maar vandaag heb ik Marcelle toen het

https://www.hln.be/nieuws/binnenland/ex-coronapatient-guus-25-smeekt-iedereen-om-de-regels-te-respecteren-en-feesten-achterwege-te-laten~a100bca3/ Vorige zomer ging ik in Steenokkerzeel naar een optreden van mijn nichtje Jolien kijken. Ze werd toen op de gitaar begeleid door Guus. En vandaag lees ik in de krant dat Guus momenteel geen energie heeft om gitaar te spelen.  Eind maart raakte hij besmet met Covid-19 en vandaag is hij nog steeds op de sukkel en hapt hij nog naar adem. Hij smeekt iedereen om de regels te respecteren. Wanneer ik bepaalde beelden op tv zie dan snap ik heel goed waarom er geen versoepeling van de maatregelen komen. Je geeft een hand en sommigen nemen een arm of gans het lichaam en lappen hun laars aan alle maatregelen. Misschien moeten er meer mensen zoals Guus hun verhaal doen.  Ons mama zit in mijn bubbel en voor haar moet ik extra voorzichtig zijn. Voor haar pas ik me aan en voor haar hou ik me aan de maatregelen. Ik zou me enorm

Het wordt tijd dat ik mijn eigen raad weer opvolg. Ik schreef een tijdje geleden dat ik na corona het vele rustiger zou aandoen en niet meer van het ene naar het andere zou hollen. Corona is nog niet gedaan, zou een excuus kunnen zijn maar ik zit al een tijdje terug in de dolle ratrace en de klok speelt weer een zeer belangrijke rol. De rol van dictator die mij dwingt te stoppen waarmee ik bezig ben en te beginnen aan het volgende. Gisteren was een prachtige dag, ik had een dagje verlof en ik heb gans de ochtend in de tuin gezeten. Eindelijk heb ik nog eens de krant rustig kunnen uitlezen, wat een luxe, tijd voor de krant. Ondanks mijn dagje vrij en de nodige rust in mijn tuin ben ik na de lunch naar ons mama gereden. Ze mag omwille van de strenge maatregelen enkel nog met familie of haar bezoek naar beneden en ze voelt zich daardoor enorm opgesloten en gefrustreerd. Ze ziet elke dag anderen de lift nemen en zij mag niet mee. Ze mag niet mee naar de cafetaria of naar het terras

Dit weekend heb ik niet veel gedaan. Ik had een zeer drukke werkweek achter de rug en ik had nood aan een beetje rust. Rust is een groot woord want met drie kittens in de tuin heb je niet veel rust. Gisterenavond toen ik mijn laatste ronde deed, zag ik dat Kiki naar buiten geglipt was. Gelukkig had Juliette het gezien en zaten ze voor de deur op me te wachten zodat ik hem terug in het tuinhok kon zetten. Nochtans had ik me voorgenomen om geen late ronde meer te doen omdat ik nog eens heel graag naar tv wil kijken want er staan heel veel leuke programma's op me te wachten. Vandaag was het een mooie zomerse dag die ik gans de dag in de tuin met de kittens doorgebracht heb. De krabpaal had veel succes want op een bepaald moment zaten ze er alle vier op. Ik heb het gefilmd zodat de kattenliefhebbers onder jullie mee zouden kunnen genieten. Ik verlang wel naar een rustige tv-avond maar ik heb al spektakel vanaf het ogenblik dat ik de tuindeur opendoe.  En deze namiddag is