Leef NU en geniet!

Zoals er twee mensen nodig zijn om de tango te dansen, heeft de zon de regen nodig om ons een prachtige regenboog te kunnen schenken. Het was een mooi cadeautje na een triestig moment. I k was ons mama haar was gaan halen in  het rusthuis. Twee grote vuilzakken vol maar dat vind ik niet erg. Wat ik minder leuk vond was dat ons mama boven aan het venster stond te roepen en te smeken om toch maar naar binnen te komen. "Moeke, toe alsjeblieft, kom binnen, kom naar je mama, toe kom toch naar boven! Je komt van zo ver en nu kom je niet binnen."  Ze begreep niet dat ik de was kwam halen zonder haar te komen bezoeken. Dus riep ik dat ik niet naar binnen kon omdat de elektrische deur geblokkeerd was en dat de technieker moest komen om ze te repareren. Dat ik morgen wel zou terugkomen.  Het voordeel van haar dementie is dat ze van heel deze coronacrisis niet op de hoogte is en dat ze ook geen zorgen heeft. Ze is blij in haar wereldje omdat ze alles direct vergeet. Dat incid

Gisteren heb ik intens genoten van de laatste mooie zonnige dag van de week. Ik had speciaal verlof genomen om er extra lang te kunnen van profiteren wat ik dan ook gedaan heb. Ik ben precies op vakantie geweest, zo gebruind. Mijn laatst boek is gelezen dus tijd voor een reeks nieuwe. Wie goede titels kent, laat maar komen, geen romans, enkel non fictie. Zon, tuin en een goed boek, de perfecte combinatie om mijn batterijen op te laden. En het was nodig want ik heb heel veel werk deze week. Ik heb ook bovenstaande foto op Instagram geplaatst. Die had ik in de voormiddag in mijn tuin genomen, puur zoals ik ben. Ik schreef erbij: De positieve kant van in mijn kot te blijven : tijd om meer van mijn tuin en de natuur te genieten. Ik aanhoor het gezang van de verschillende soorten vogeltjes en ontdek hoe alles zich ontluikt, niet enkel de natuur maar ook mezelf in de puurste versie, geen schmink, haar niet opgemaakt en geen tirlantijntjes.  Dit is de echte ik. Na het avonde

Vandaag ben ik het mooiste voorbeeld en bewijs tegengekomen dat je nooit te oud bent om te leren. En dat bewijs werd door mijn meter, een zus van onze papa geleverd. Ze woont nog niet zo lang in een service flat en zit dus door de corona-maatregelen helemaal alleen in haar kot. En daar hebben haar kinderen de perfecte oplossing voor gevonden. Vijf dagen geleden is ze 86 jaar geworden en ze heeft een tablet gekregen. En op dat tablet heeft ze nu een Facebook profiel aangemaakt en heeft ze me deze voormiddag via Messenger opgebeld.  We hebben kunnen videobellen wat super leuk was om haar nog eens te zien na al die weken. Hoe geweldig is dat? Mijn marraine van 86 die me onverwachts opbelt via videochat. Ze gaat met haar tijd mee waardoor ik nu een coole, hippe meter heb. Vanaf nu kan ze iedereen bellen en tegelijk zien waardoor ze terug wat meer sociaal contact kan krijgen. En als ze zich verveelt, kan ze al mijn verhalen lezen en dat zijn er ondertussen al 298. Marraine, ik vind

Ik hou van bloemen, bloemen in de tuin niet in een vaas. Ik vind dat zo'n zonde dat je die na een week al moet weggooien.  Ik zag een post op Facebook van mijn nicht verschijnen die foto's van haar bloemen in de tuin doorstuurde omdat bloemen haar opfleuren. En dat bracht me op het idee om op bloemenjacht te gaan  om bovenstaande collage te kunnen maken. Het moet niet altijd dezelfde bloem zijn die op de foto  van de dag staat. 😂 Maar veel bloem, buiten die aan mijn seringenboom heb ik nog niet. De tuincentra zijn ondertussen weer open maar mits ik niet graag meer buiten kom wanneer dat echt niet nodig is,  ben ik nog geen bloemen gaan kopen  om in mijn bakken en in de tuin te zetten.  Alhoewel het begint te kriebelen maar de ijsheiligen moeten nog komen.  Op 11 mei Sint-Mamertus, op 12 mei Sint-Pancratius, op 13 mei Sint-Servatius en op 14 mei Sint-Bonifatius.  De eerste paarse bloemetjes van mijn campanula beginnen open te komen, her en der steken de viooltjes hu

Weer een mooie dag met veel zon en een namiddagje vakantie in eigen tuin. "Oh wat is het leven fijn als de zon schijnt", zingt André Van Duin en ik geef hem 100% gelijk. Terwijl ik van het zonnetje genoot, las ik verder in het boek 'Nieuwe Levenskunst' en gisteren passeerden Socrates en Epictetus de revue en  vandaag was het de beurt aan John Stuart Mill, Carl Jung en Sartre . En zoals ik André Van Duin gelijk geef, geef ik ook J. S. Mill gelijk wanneer hij zegt dat individuele vrijheid een noodzakelijke voorwaarde is voor geluk. Mensen willen zelf kunnen ontdekken en vergelijken wat voor hen waardevol is. Vroeger waarschuwde ons mama mij ook maar zo koppig als ik toen was, moest ik al de dingen waarvoor ze me wou behoeden zelf en soms op een pijnlijke manier ontdekken. Sartre doet me eraan herinneren dat vrijheid is wat je doet met wat je wordt aangedaan en dat wat je kan doen ook niet kunt doen. Met andere woorden we kunnen niet altijd kiezen wat er op on

Toen ik vandaag in het boek 'Nieuwe levenskunst' las over Socrates en Epicurus, moest ik spontaan aan onze papa denken.  "Wie rijk wil zijn, moet niet zijn vermogen vermeerderen maar zijn hebzucht verminderen." Mensen moeten opnieuw leren onderscheid maken tussen natuurlijke noodzakelijke behoeften (eten, drinken, slapen) en niet noodzakelijke behoeften (rijkdom, luxe, roem). Problemen ontstaan door het grenzeloze verlangen naar onnodige luxe waarvan we er steeds meer en meer willen. Hoe meer luxe we hebben hoe groter de geestelijke onrust.  Onze papa zei altijd dat hij geen luxe nodig had om gelukkig te zijn en dat hij het liefst van al zijn oude dag in een caravan zou doorbrengen. Rustig, niet te veel spullen enkel het hoognodige, meer moest dat voor hem niet zijn.  En terwijl ik zo aan hem aan het denken was, kwam ik tot inzicht dat ik heel gelukkig ben met mijn huidig leven. Ik werk deeltijds waardoor ik extra tijd voor mezelf en mijn dierbaren heb. Dit

Puur natuur, zonder schmink, zonder filter en raar maar waar in badpak en dat voor een wifty die bijna halfweg op tram 5 zit. Tram 5 doet wat met een mens en dan zwijg ik nog over corona. Ik ga nooit ongeschminkt de deur uit en ik heb al weken geen make-up aangeraakt. Enkel mijn verzorgingsproducten want mijn huid heeft wel de juiste voeding nodig.  Tram 5 heeft mij geleerd van mezelf te houden zoals ik ben. Ik ben wie ik ben, what you see is what you get en ik ben niet van plan me anders of beter voor te doen dan ik ben. Toen ik enkele jaren geleden mezelf kwijt was en ik via veel te lezen weer alle puzzelstukjes terugvond, heb ik mezelf iets beloofd. Ik zal altijd mezelf blijven of anderen dat nu leuk vinden of niet. Je houdt van me of juist niet. En ik heb er vrede mee wanneer je niet van me houdt. Dat hoeft en kan ook niet want we zijn allemaal verschillend, gelukkig maar. Door corona heb ik ontdekt dat ik er in totaal geen moeite mee heb om weken thuis te blijven. Ik

De paasvakantie is voorbij en er is niets veranderd aan mijn dagelijkse routine en tempo. Normaal gezien is het dan weer extra vroeg opstaan, in zesde versnelling naar de badkamer, getimed ontbijten, lunch klaarmaken en hup op tijd de deur uit. Maar die hup op tijd de deur uit is vervangen door rustig op tijd de computer aanzetten.  Vakantie, weekend, werkdag, welke dag dan ook, ik sta rustig rond 8 uur op, geen stress want tijdens de werkweek, begin ik pas om 9 uur te werken. Ik hoef geen half uur meer in de badkamer door te brengen want mijn haar gaat in een staart of ik steek het met een speld gewoon op en ik draag al weken geen make-up meer. Ik hoef niet voor de kleerkast te staan om te beslissen welke kleren ik zal aantrekken me afvragend of ik er nog in kan? Nee, ik doe een losse broek en ruime t-shirt aan en ik voel me zo vrij en super comfy. Wat scheelt dat allemaal in tijd.  En rustgevend dat dat is.  Maar ik weet dat ik niet in dezelfde situatie zit als sommige anderen

Vandaag heb ik het naar het Online benefietconcert "One world: together at home" gekeken. Dit concert leverde 118 miljoen euro op voor de bestrijding van het coronavirus. Ik was geschrokken van sommige artiesten, ze zijn een beetje rijper geworden. Bij onszelf zien we dat zo niet omdat we onszelf dagelijks in de spiegel zien. Maar het was heel lang geleden dat ik sommige van die artiesten nog live bezig gezien had dus dat was wel even schrikken. Ik ben dan ook meteen naar hun leeftijd gaan googelen. Ja de tijd staat niet stil. Wist je dat Paul McCartney 77 jaar is? The Beatles, de eerste popgroep waar ik fan van werd.  The Rolling Stones, de verrassing van vandaag. Ik ben er nooit echt zot van geweest, zeker niet van Mick Jagger. Hij is een jaartje jonger dan de Paul maar wat een power heeft die man nog. Tegenover de rest van zijn groepsleden straalde hij een enorme vitaliteit uit, "wauw, geweldig!", zou Eddy Wally gezegd hebben.  Ja, de Mick was de rev

Vandaag een zeer korte blog omdat soms één beeld meer zegt dan vele woorden. Engelen op aarde, ja ze bestaan als dit geen echte liefde is! Dit is dus de reden waarom ik me over ons mama geen zorgen maak. De engelen in het rusthuis doen hun werk met alle liefde en geven wat wij momenteel niet kunnen geven aan onze dierbaren. Ik voel me ontzettend dankbaar en ben zeer ontroerd door dit beeld.

Deze middag begon voor mij het weekend en het voelde zoals Madonna zingt 'Holiday'. Wat een prachtig weer, perfect om een boek te lezen in het zonnetje. Iets dat mij gelukkig maakt en rust brengt. Ondertussen vloog de tijd terwijl ik met mijn gedachten helemaal in het boek zat. Ik had het zondag online besteld en de eerste werkdag werd het al bij mij thuis afgeleverd. Wat een geweldige service! De namiddag is voor mij voorbij gevlogen en net voor etenstijd was het tijd voor wat beweging, badmintonnen met de zoon. Ik blijf het zeer amusant vinden. Tijdens het spel zie ik het kind van vroeger terug naar boven komen. Een moment om te koesteren. Na het eten heb ik BBB gedaan en omdat ik zo aan Mich mijn coach moest denken, heb ik haar een bericht gestuurd wat uiteindelijk eindigde in een telefoongesprek van net geen 2 uur. In plaats van te blijven plakken in de bar na de les, zijn we aan de telefoon blijven plakken.  Ik kreeg ook nog een foto van ons mama want daar was

De derde donderdag van april is traditioneel Secretaressedag en dat was toevallig vandaag. We zouden het door al die coronatoestanden nog vergeten en waarschijnlijk zullen er velen inderdaad niet aan gedacht hebben omdat ze met vele belangrijkere dingen of juist niet bezig waren. De dagen lijken op elkaar en gelukkig heb ik op mijn bureau een desktopkalender staan zodat ik weet welke dag het is. Dus aan alle administratieve medewerkers "HAPPY SECRETARY DAY". Vandaag hebben we allemaal op het nieuws of in de krant kunnen vernemen dat de maatregel om bezoekers in de woonzorgcentra weer toe te laten, terug ingetrokken is. Ik ben hier heel blij mee. Persoonlijk vond ik het nog te vroeg omdat ze momenteel in het heetst van de strijd staan. Ze doen zo hun best om corona buiten te houden en dan zou het door de vele bezoekers zo naar binnen kunnen komen.  Ja op lange termijn kan bezoek terug toegelaten worden, mits de juiste voorzorgen en mits iedereen zich

Bewoners woonzorgcentra mogen bezoek krijgen van één persoon, vooraf aangeduid en telkens dezelfde. Deze persoon mag de laatste 2 weken geen symptomen gehad hebben. Maar ik las toevallig dat er ook personeelsleden en bewoners positief getest zijn zonder symptomen te hebben dus tussen de bezoekers kunnen er ook besmet zijn zonder ziek te zijn. En was het niet net de bedoeling om het virus zoveel mogelijk buiten te houden?  Moet ik met deze nieuwe maatregel nu blij zijn of niet en is dit wel een goede? En wat is het beste voor ons mama en alle andere bewoners? Zolang dit virus er is ook al wordt het volgens viroloog Steven Van Gucht moe, het kan nog vele slachtoffers maken want het venijn zit hem in de staart. Ik zou het mijn leven lang beklagen, moest ik zonder het te beseffen covid-positief zijn en ons mama en alle anderen daarmee besmetten. Ik heb dit ook besproken met mijn zus en zij vindt net zoals ik het geen goed idee om ons mama te gaan bezoeken ook al zouden we haar super

Vandaag was het te fris om buiten op mijn terras van het zonnetje te kunnen genieten. Ik heb wel in de zeer late namiddag toen het iets warmer was vooraan voor mijn grote venster en uit de wind, zes bladzijden in mijn schrift geschreven. Al twee dagen ben ik op zoek naar de lezing die ik geschreven heb waarin ik mijn boek voorstel maar ik heb in geen enkel schrift iets terug gevonden en de file die ik op mijn computer bewaard heb, is leeg! Wat heb ik daar weer mee uitgespookt? Dus zat er niets anders op dan een nieuwe lezing te schrijven en die is een beetje langer geworden dan verwacht.  Ik zat helemaal in mijn schrijfflow in het zonnetje met mijn gat op - den delper - zoals ze dat in Leuven zeggen, met Juliette aan mijn voeten. De inspiratie die bleef maar komen en de tijd die vloog voorbij. Aan de stand van de zon kon ik zien dat het tijd was om naar binnen te gaan om aan het eten te beginnen. Dankzij mijn zoon kook ik elke dag. Was ik helemaal alleen geweest dan had ik zeker

Ons mama is de gelukkigste vrouw dat er is. Corona daar heeft ze nog nooit van gehoord.  Vandaag hebben mijn zoon en ik met haar weer kunnen skypen. Het eerste wat ze vroeg was of hij zijn 'pré' niet kwam halen. Dus was ze bij de pinken. We vertelden dat het nu niet kon omdat er een gevaarlijke griep was. "Wie heeft er griep en welke griep? Ik weet van niets! Maar dan kan je beter daar blijven." Ik vroeg waar haar tanden waren?  Ze had niet door dat ze die niet aanhad en de verzorgster vertelde ons dat ze ze kwijt is. Het was me al opgevallen dat ze de laatste tijd op alle foto's zonder tanden stond en ook op onderstaand filmpje wat zeer grappig en leuk is. Ons mama is toch een vedette. En zulke filmpjes maken me heel blij en stellen me ontzettend gerust. Ze laten zien dat alles in orde is en dat ons mama gelukkig in haar wereldje en daar in de home is. Dit filmpje bewijst nog maar eens dat het niet de voetbal- of beroemde filmsterren zijn die een st

Het is Pasen, wat vliegt de tijd toch snel. We zitten al een maand in ons kot, de meesten toch maar als ik naar het nieuws kijk, dan zie ik dat sommigen het er precies toch wat moeilijk mee hebben. Komaan mensen nog even volhouden! Ondanks dat ik al een volwassen zoon heb, blijf ik paaseitjes verstoppen. Elk gevonden paaseitje levert 1 euro paasgeld op. Dus dat zoeken is altijd geestig want ik zeg vooraf hoeveel ik er verstopt heb en wanneer alles gevonden is dan maak ik er een mooi rond bedrag van. Wees maar zeker dat naar dat laatste eitje gezocht wordt! Dit jaar zijn de paasklokken echt geweest. Er werd een mooi gevuld paasei aan de deur afgeleverd. Wat een verrassing! Dankjewel paasklokken en een dikke virtuele knuffel. Zo zie je maar dat corona ook zijn voordelen heeft. Ik heb ook met ons mama gebeld en die klonk heel goed aan de telefoon, ze had een helder moment en was blij me te horen.  Ik kan alleen besluiten dat deze feestdag een mooie uitzonderlijke dag was. Vroli

Normaal gezien ging vandaag voor de veertiende keer de jaarlijkse dag van het geluk door in de KU Leuven. Een ganse dag met boeiende sprekers die hun visie op levenskunst en geluk geven. Vorig jaar heb ik er heel veel inspiratie opgedaan voor mijn boek. Ik heb er Christina Van Geel ontmoet die sprak over haar boek 'In het spoor van Ikigai', een prachtig boek. Zij heeft mij zo geboeid dat ik het boek onmiddellijk gekocht heb en in één adem uitgelezen heb. Ik schreef het hoofdstuk 'Zoek een reden om uit je bed te komen' nadat ik haar boek gelezen had. En het is dus zeer belangrijk om een reden te hebben om uit je bed te komen, zeker nu in deze coronatijd. Ik las in HLN het verhaal van Staf, niet de Staf van ons mama haar verhaal maar van Staf van Achten (72) de coronapatiënt die de coma overleefde. Staf krijgt een tweede kans die hij met beide handen vastpakt. Hij zegt: "Als je gezond bent, denk je niet na over het leven. Maar vanaf nu zal alles anders zij

Wat doet corona met de mens, of beter gezegd met mij? Ik ga 1 keer per week de broodnodige boodschappen doen maar ik ben specialist in het verkeerde moment te kiezen. Ik vind het niet meer leuk want nu sta je al aan te schuiven om binnen te mogen en de rij van vandaag was zeer lang. Wanneer ik thuis kom dan was ik alles af met een ontsmettingsmiddel, zelf de voorverpakte charcuterie omdat ik bang ben om het virus in huis te halen. Ik ontsmet alles wat ik aangeraakt heb en mijn zoon mag niet aan de boodschappen komen.  Maar de positieve keerzijde van de lockdown is dat ik meer quality time met de zoon heb. Wij maken elke avond tijd om samen te badmintonnen. En ik vind dit super. Wat nog super is, is dat ik vandaag voor de eerste keer sinds jaren weer eens gaan fietsen ben. Helemaal alleen en ik heb ervan genoten. Van het bergop rijden wat minder en omdat ik op het hoogste punt woon, moet ik altijd bergop om weer naar huis te rijden en dat met een oude fiets.  Onderweg ben ik gestopt o

Ik las in HLN een artikel over Gers Pardoel. Ik ben nooit echt fan van zijn muziek geweest maar ik heb hem als persoon leren appreciëren via The Voice Kids. Zeer assertief, het hart op de tong maar met een mooie ziel. Een ruwe bolster met een blanke pit.  Een man met inhoud! En ik was aangenaam verrast toen hij vertelde dat de meeste mensen altijd maar aan het rennen zijn of verwachten dat er iets hun leven zal gebeuren waardoor ze gelukkig worden. Terwijl het geluk in het moment zelf zit, tenminste als je aanwezig bent. Jammer genoeg zijn de meeste mensen niet aanwezig in het NU omdat ze met hun gedachten ergens anders zitten. In het verleden of in de toekomst En ondertussen gaat het NU aan hen voorbij.  De titel van mijn boek 'Leef Nu en Geniet' is eigenlijk een boodschap om in alle omstandigheden toch overal het beste van te maken en proberen te genieten van de kleine dingen. De kleine dingen die we niet opmerken omdat we zo aan het rennen zijn of omdat we wachten o

Vandaag kreeg ik weer prachtige foto's van ons mama in de home. Eindelijk heeft ze mijn kaartje ontvangen dat ik op 16 maart verstuurd had.  Het doet me deugd haar zo positief op die foto te zien. Het is zo schattig, zo hartroerend. Ons mama is echt wel fotogeniek.  En haar verzorgers zijn TOP! Dit is voor mij pas rijk zijn want dit is zeer waardevol en onbetaalbaar. Alles wat je met geld kunt kopen, kan vervangen worden, maar je moeder niet en de oprechte liefde die ze daar krijgt ook niet! Dus ik was superblij deze foto's te mogen ontvangen wat weer een bewijs is dat alles nog oké is.  Ik stuurde een foto terug helemaal in het thema van de lente en Pasen. Dikke zoen voor iedereen en wanneer alles voorbij is, zal er extra geknuffeld worden. Laat ons dit nog even volhouden zodat we dit sneller achter de rug hebben. #blijfinuwkot #samentegencorona

Als kind was ik van niets vies en ons mama vertelde altijd dat ik het vuilste kind was dat in de wijk rondliep. Ik heb dan ook bijna geen enkele kinderziekte gehad en toen ik zwanger was, was ik immuun voor toxoplasmose. Waarschijnlijk heb ik in mijn kindertijd veel weerstand opgebouwd. Maar nu heb ik toch wel smetvrees gekregen en kan ik niet proper genoeg zijn. Hopelijk gaat de voorbij na corona. Zoals ik gisteren schreef, geniet ik nog altijd en laat ik COVID-19 mijn geluk niet verstoren. Er is maar één ding waar ik bang voor ben en ik probeer er niet aan te denken en dat is ons mama. Ik heb het al een plaats gegeven dat ik haar niet meer mag bezoeken maar ze blijft wel een groot risico. En als je dan leest dat er al zoveel rusthuizen getroffen zijn dan houd ik mijn hart vast.  Dus was ik vandaag heel blij met bovenstaande foto. Ze sturen me dagelijks een verslagje en voorlopig hebben ze alles nog onder controle. Ik ben zo dankbaar dat ze zo goed voor ons mama zorgen. Deze m

Of ik nu in mijn kot moet blijven of niet, ik probeer overal het beste van te maken en vooral te genieten. Dat genieten heb ik vandaag dan ook gedaan. Na mijn werkuren, heb ik zeker anderhalf uur op mijn terras genoten van het zonnetje, van een goed boek en van Juliette. Ja, Juliette houdt me heel veel gezelschap wanneer ik buiten ben en zorgt voor extra relaxmomenten. Voor haar leg ik mijn boek even weg.  Omdat het morgen GFT is, heb ik na het avondeten in de tuin de verdroogde varens gesnoeid en alle bladeren die ik er tussen gegooid had opgeruimd. Op maandagavond ga ik normaal naar de fitness om BBB te doen. Ondertussen is het toch al drie weken geleden en vandaag dacht ik als ik niet naar de les kan, dan haal ik die les toch gewoon online in huis. En zo heb ik toevallig via #FITvanuitmijnKOT, SPORTOASE TV met Sonja Kimpen ontdekt. Dus deze avond heb ik samen met Sonja en haar man Marc een total body workout gedaan. En zweten dat ik gedaan heb. Waar een wil is, is een weg

Wat een prachtige dag was dat vandaag, het leek wel zomer. Ik heb de terrasmeubelen uit de garage gehaald en mijn tafel met Bankirai-olie ingezet zodat die ook weer tegen een stootje kan. Mijn terras is weer klaar voor de zomer. Enkel de bloemetjes ontbreken nog. Maar dat zal nog even moeten wachten tot na de lockdown. Ik heb gezien dat de Hortentia's bevroren zijn geweest, hopelijk komen die nog in orde anders zal mijn tuin dit jaar weinig bloemen hebben. Vandaag heb ik niet alleen gewerkt maar ook genoten van dit prachtige weer. Ik heb een goed boek gelezen in het zonnetje en geloof het of niet, de badminton rackets nog eens bovengehaald. Dit was echt jaren geleden. Ik was vergeten hoe graag ik dat speel. Zo heb ik samen met de zoon in de tuin wat gezonde quality time gehad. We hebben goed bewogen en hard gelachen, zeker in het begin toen we er allebei terug moesten inkomen. En dankzij zoveel achter het pluimpje te moeten lopen, heb ik meer dan 10000 stappen op de teller staan