Leef NU en geniet!

Vandaag is het de laatste dag van 2019. En als ik terugblik op het afgelopen jaar en ik zou het moeten omschrijven met enkele woorden dan zeg ik DRUK – LIEFDEVOL – MOEDER – FAMILIE – VRIENDEN – PLEZIER - DANKBAAR. Het was een druk en plezierig jaar. Mijn dagen waren goed gevuld en ik heb me helemaal niet verveeld. Ik heb mijn tweede manuscript geschreven en mijn blog opgestart. Ik heb online over mijn leven geschreven zoals het is met ups en downs. En wat me enorm opgevallen is, is dat ons mama toch zeer centraal stond dit jaar. Andere jaren ook een beetje maar dit jaar nog meer omwille van haar toenemende dementie en de extra nodige zorgen. Ik kan het niet genoeg zeggen maar ik ben het personeel van Sint-Margaretha zo dankbaar dat ze ons mama zo goed verzorgen, hun liefde en zorgzaamheid is onbetaalbaar. 2019 was ook een jaar waar ik heel veel plezier met mijn vrienden gemaakt heb. De band met enkele vriendinnen is me nog dierbaarder geworden en dat is weeral

Jullie vele goede wensen en kaarsjes voor ons mama hebben geholpen. Vandaag was ze gelukkig beter en heeft ze zelfs een stuk taart gegeten. Ons mama is toch wel een specialleke hoor. Die kan de ene dag zo ziek zijn dat je bang bent dat het het elk moment gedaan kan zijn en de volgende dag is die daar weer doorgesparteld.  Gisteren was ze zo zwak en dachten we oei oei, en vandaag ging het weer beter. Niet dat ze springlevend was maar mijn zus heeft ze toch in de rolstoel gekregen en is met haar een stuk taart gaan eten. Ik ben echt blij dat ze beter is. Die drankjes om aan te sterken en dubbele portie pillen voor de maag helpen.  Nu moet je weten dat ze al vaak doodziek is geweest en voor de poort gestaan heeft. Ik ben zelfs al enkele keren bij haar gaan waken en elke keer wanneer ik haar dan zei dat ze voor ons niet moest blijven vechten en naar onze papa mocht gaan dan kwam die erdoor en zei ze dat ze ons niet wou achterlaten. En dat zei ze gisteren ook: "Ik wil mijn k

Het leven is een afwisseling van goede en minder goede  tijden . Gisteren vierde ik nog de verjaardag van één van mijn beste vriendinnen en deze morgen kreeg ik telefoon dat ons mama ziek was en de dokter moest komen. Dus heb ik me snel klaargemaakt en ben ik in alle spoed naar de home gereden. Mijn zus die gelukkig dichterbij woont, was er al en de dokter ook. Ik was opgelucht dat ons mama minder doodziek was dan ik dacht want in de auto waren er veel doemscenario's door mijn hoofd gespookt.  Doordat ze niet meer eet, is ze fel vermagerd. Ze ademt ook niet meer zo goed als ze zou moeten waardoor ze minder zuurstof binnen krijgt. Dat maakt dat ze zwakker en zwakker wordt. Maar toen ik binnenkwam, was ze wel blij. Ze zei dat ze niet goed was maar ook dat ze ons nog niet wou verlaten en dat ze nog een beetje wou blijven leven. We zijn tot de late namiddag gebleven en hebben geprobeerd om haar bij te voeden met speciale drankjes met extra mineralen, eiwitten en vitamines. Ze s

'T is feest! December is sowieso al een feestmaand maar er zijn dan toevallig ook enkele dierbare mensen jarig. En vandaag vieren we de laatste jarige van het rijtje. HIP HIP HOERA voor Carine! Carine is een geschenk dat uit de hemel is gevallen na mijn scheiding. We hebben heel veel kilometers op onze stappenteller staan en heel veel verhalen gedeeld. En speciaal voor deze gelegenheid deel ik onze mooiste momenten.  DIKKE VERJAARDAGSKNUFFEL!

De eerste feestdagen zijn achter de rug en het nieuwe jaar komt steeds dichterbij. Hier thuis was het op kerstavond feest met de vrienden en dat was zoals elk jaar weer super gezellig en zeer leuk. Voor mij is het belangrijk om dan gezellig met de juiste mensen samen te zijn. We hebben naar jaarlijkse gewoonte het spelletje ‘Wat schets je me nou?’ gespeeld en het was weer hilarisch. Je tekent een douche en ze denken dat het een biljarttafel is. Kerstdag was bij mijn zus met ons mama. Ik ging haar halen en het duurde een half uur voor ik haar mee naar de auto kreeg. Ik had haar medicatie en alle gerief mee om ongelukjes te voorkomen. Ze wist niet dat het Kerstmis was en begreep niet wat er gebeurde. Ze begreep ook niet dat we naar mijn zus reden en niet naar mij. Van het eten heeft ze helemaal niet genoten want ze eet bijna niet meer. En als ze van iets proefde dan was het te heet of te hard of te zout of te pikant en nam ze het terug uit haar mond. Ze heeft overal eens v

Ik wens jullie niets dat jullie in de winkel kunnen kopen maar alles wat jullie stilletjes mogen hopen. Een vreugdevol einde, een goed begin en een jaar volkomen naar jullie zin. Ik trek me nu enkele dagen terug om te genieten van de feestagen met vrienden en familie en hoop jullie nadien allemaal weer mogen te boeien met mijn verhalen over het leven zoals het is. PRETTIGE FEESTDAGEN & DIKKE KERSTZOEN.

Eindelijk is het me gelukt een bezoekje aan de Leuvense kerstmarkt te brengen. Net op tijd want het was de laatste dag. Gisteren heb ik uitzonderlijk geen bezoekje aan ons mama gebracht omdat ik zo graag met mijn vriendinnen mee wou gaan. En af en toe moeten we onszelf ook eens verwennen. En gisteren was het pure verwennerij.  De winkels waren open en de eerste winkel die we tegen kwamen, riep mijn naam. Daar zag ik prachtige zilveren oorhanger en ik was direct verkocht. De winkeldame vroeg me of ze ze moest inpakken maar dat was niet nodig want dat was een cadeautje voor mezelf.  Voor we de kerstmarkt opgingen zijn we in de Leivese Ton nog een opwarmertje gaan drinken en weg waren wij en ondertussen de regen ook. Er hing een super gezellige sfeer en enkele kerstmannen zorgden voor wat extra ambiance. We hebben niet veel nodig om in de stemming te komen en één liedje kan soms al genoeg zijn om de zotte trienen in ons wakker te maken. En 'Oh denneboom' was de trigger gist

Een dagje later en ze was haar verjaardag al vergeten. Ik ben speciaal tegen het avondeten naar ons mama gereden om haar doen te eten en haar goed te laten aerosolen. Met heel veel tegenzin en heel veel gezeur heeft ze toch een boterham wil eten. De bewoners vertelden dat ze het spijtig vonden dat we de mooie versiering hadden weggedaan en ons mama viel uit de lucht. - “Welke versiering?” - “Die van je verjaardag!” - “Hoe, wanneer was ik dan jarig?” - “Gisteren, we hebben toch een feestje gehouden, bingo gespeeld en pannenkoeken gegeten.” - “Waar was ik dan?” - “Hier bij ons”, antwoordde ik en ik liet haar de foto’s zien. Ze schrok en moest wel lachen met de gekke hoed op haar hoofd.  The day after en ze is het allemaal vergeten. Langs de ene kant is het jammer maar langs de andere kant heeft ze er op het moment zelf toch van genoten. Na het avondeten hebben we domino gespeeld met de dames die geen zin hadden om al naar hun kamer te gaan. Dat missen

Vandaag stond de ganse dag helemaal in het teken van ons mama haar 90 ste verjaardag. Het begon al vroeg om de nodige boodschappen te doen op de markt voor pens, kipkap, prijsjes voor de bingo enzovoort. We hebben wel een half uur moeten aanschuiven aan de pensenkraam, wat een volk. Na de vroege lunch zijn we dan direct naar de home vertrokken om de zaal te versieren en alles klaar te zetten voor haar feestje. Het was deze keer bewust geen familiefeestje maar een feestje voor de bewoners.  Ondanks dat ze maar bleekjes en zwakjes was en ook de dokter is moeten langskomen, heeft ze toch genoten. Al haar medebewoners hebben meegenoten. We hebben zoveel complimenten gekregen dat ze het een super gezellige namiddag vonden en dat alles zo lekker was. Zij tevreden, wij tevreden. Na het feestje is de dokter geweest en moest ons mama extra airosolen. Ze kan dat niet meer alleen en dat is dus één van de reden dat ze zo zwakjes is en niet genoeg adem heeft.

    Gisteren met ons mama naar de oogarts gegaan. Ik zie haar zo veranderen . Ik vond dat ze nog meer vermagerd was en heb haar gewogen. Ze is 12 kilo vermagerd. Ze wil niet meer eten omdat ze geen honger heeft. Ik ben naast haar gaan zitten en ze heeft 1 boterham met heel veel moeite willen opeten omdat ze van mij moest. Ze was zo slap gisteren dat ze nog geen 2 meter kon stappen zonder te rusten. Ik vertelde haar dat ze moest eten om gezond te blijven en om nog lang te kunnen leven maar ze antwoordde steeds dat ze geen honger had.  “Je moet niet eten van de honger maar om sterker te worden zodat je weer kan stappen”, probeerde ik haar uit te leggen maar het drong niet tot haar door. Ze kan niets meer onthouden ook niet of ze gegeten heeft en daar ze geen honger heeft, eet ze niet. Er is nog eens een tijd geweest dat mijn zus en ik haar elke dag gingen voeden omdat ze niet wilde eten. Naar ons luistert ze nog een beetje omdat we streng zijn en haar verplichten een klein b

Druk druk druk, dat is het momenteel. Niet alleen op het werk maar ook privé. Ik heb zelfs geen tijd voor de BBB deze week. Morgen ben ik chauffeur van dienst. Chauffeur voor mijn twee schatten die zo een beetje mee mijn planning en mijn leven bepalen.   Na het werk rij ik naar de oogarts met ons mama en nadien moet ik de zoon oppikken. Gelukkig heb ik tussen de twee ritten een beetje tijd voor mezelf   en kan ik even gaan verpozen in het kerststalletje in Wilsele. Dus wie morgenavond zin heeft in een gezellige babbel kom maar af naar de Koksijdewijk.   Ondertussen tikt de klok verder en moet ik nog enkele dingen in orde brengen voor ons moeder haar verjaardagsfeestje. Ze verandert van tram en dat is toch wel iets speciaals om te vieren. Vanaf vrijdag zit ze dan op tram 9. En deze keer vieren we het in de home met al de bewoners van haar afdeling. Zij woont daar nu bijna drie jaar en de bewoners en verzorgers zijn toch een beetje familie geworden. Dus het wordt zeer druk dez

Het was weer een heel leuk en gezellig weekend. Alhoewel het een beetje smerig begon is het toch heel goed geëindigd. Vrijdag den dertiende moest ik met ons mama naar de neuroloog en dat was een hele vuile en natte belevenis. Ze heeft alle tijd van de wereld en is nooit direct klaar om mee te gaan. Ze verstopt alles en het is steeds een hele zoektocht om de nodige spullen terug te vinden.   Deze keer waren het haar kousen en haar portemonnee.   Gelukkig weet ik ondertussen waar ik overal moet zoeken maar ik verlies er toch kostbare tijd mee.   We waren net op tijd bij de neuroloog maar net niet op tijd voor de WC. Ik bespaar jullie de details maar ik heb serieus mogen kuisen. De kerststal in Wilsele was dan ook een dankbaar lichtpuntje die dag. Ik ging maar even blijven maar dat was daar zo gezellig dat ik blijven plakken ben. Zaterdag ben ik naar de toneelvoorstelling van Trouw en Moed Herent gaan kijken met de vriendinnen en familie. En ja weeral blijven plakken. Gisteren

Van de ene kerstmarkt naar de andere en vandaag is het die van Zaventem. Deze moest normaal gisteren doorgegaan zijn op het Marktplein maar omwille van code geel, werd ze verhuisd naar de Willem Lambertstraat en nog eens last minute uitgesteld tot vandaag. Nu moet ik wel toegeven dat het vandaag een super weertje is voor de kerstmarkt, vele beter dan gisteren maar voor de deelnemers is het toch niet leuk om net voor aanvang te moeten horen dat ze niet mogen openen en een dag later moeten terugkomen. Ik denk dan vooral aan de mensen die eten serveren zoals hamburger. De hamburgers kunnen ze bewaren maar ze kunnen moeilijk oude broodjes erbij geven.   Dus voor wie niet weet wat te doen vandaag, kom met dit prachtige weer buiten, breng een bezoekje aan de kerstmarkt en steun de verschillende verenigingen en goede doelen die ons willen verwennen met allerlei lekkernijen. Eet een hamburger bij mijn vrienden voor Kom op tegen kanker, drink een jenervertje bij Plankenkoorts om toneel

Sommige dingen verdwijnen en andere houden stand zoals het kerststalletje in Wilsele Dorp. Mijn vader was mee één van de eerste pioniers van deze pop-up bar avant la lettre met als doel om de mensen gezellig bij elkaar te brengen tijdens de feestdagen. En gezellig was het en dat is het nog steeds. En net zoals toen wordt ze door de buren onderling om beurt opengehouden. Ik herinner me niet meer in welk jaar de kerststal voor het eerst in de wijk opgezet werd maar ik woonde nog thuis bij mijn ouders. Alfred Vansina, toenmalig Burgemeester van Leuven heeft het nog komen inwijden zo lang bestaat het al. Ondertussen zijn alle pioniers overleden en wordt hun werk verder gezet door hun kinderen, kleinkinderen en buren. Vandaag ging de kerststal open en dat kon ik natuurlijk niet missen. Ze hadden voor de eerste keer zelfs een kerstmarktje voorzien met live optredens. Zeer gezellig en zeker en vast geslaagd.  De kerststal is een beetje thuiskomen en pure nostalgie. Je komt er wel

Waar dromen jullie van? Is dit nu niet de perfecte periode van het jaar om te mogen dromen? Misschien heb je geen droom of heb je hem al verwezenlijkt. Of heb je wel een droom maar ben je bang hem waar te kunnen maken en laat je je ontmoedigen door al de mogelijke hindernissen die zouden kunnen de kop opsteken. Als ik terugblik op het afgelopen jaar dan droomde ik van een zelfhulpboek te schrijven en te bloggen. Ik ben aan mijn manuscript begonnen en heb drie maand elke avond geschreven. Toen het af was, heb ik mijn blog opgestart. Ik herinner me nog de kriebels in mijn buik op 8 juni toen ik mijn eerste verhaal postte. Ik twijfelde om met mijn verhaal online te gaan. Was dit nu wel een goed idee om voor iedereen zo open en eerlijk over mijn leven te vertellen en me daardoor ook kwetsbaar op te stellen? Maar mijn droom was sterker dan mijn twijfels en klik mijn blog was een feit. Ik voelde me zo opgewonden en toen de eerste reacties binnen kwamen, wist ik dat ik ju

Bovenstaande quote van Iyanla Vanzant is zo waar. Drie jaar geleden ben ik beginnen te schrijven omdat ik andere mensen die het (l)even niet meer zagen zitten omdat het te pijnlijk was, wou helpen het licht in de duisternis terug te vinden. Een wegwijzer naar een gelukkiger leven, een leven dat we zelf kiezen en niet eentje dat voorgeschreven is door anderen. Wat ik toen niet besefte was dat ik dat boek niet voor anderen schreef maar eigenlijk voor mezelf. Door alles van me af te schrijven en voorbeelden van oefeningen aan te bieden, heb ik mezelf geheeld. Ik was zo bezig met anderen hun pijn te willen genezen dat ik niet aan mijn eigen pijn kon denken. Maar tijdens het schrijven, kwam alles weer naar boven en moest ik mijn eigen goede raad opvolgen. Gedeelde smart is halve smart. Dus door je verhaal te delen, verzacht je niet alleen een deel van jouw pijn maar ook die van anderen.  Op Q Music zeggen ze toch vaak want sharing is caring, door te delen, help je of motiveer je an

Nu weet ik van wie ik dat praten tegen mezelf heb. Ik heb de slechte gewoonte, voor mij is dat niet slecht maar voor anderen misschien wel storend, om tegen mezelf te praten tijdens mijn werk. Ik spreek tegen mijn scherm en soms is dat luider dan ik wil. Ik doe ook een ganse conversatie wanneer ik poets. En nu heb ik toevallig ontdekt dat ik dat van ons mama heb. Ons mama was tegen zichzelf aan het praten en mijn zus zei: “Hoor je, ze is weer tegen zichzelf aan het praten?” Ik was echt verbaasd want dit was me nooit eerder opgevallen. Ik dacht: ”Oh neen, dat is een trekje dat ik van ons mama heb.” De appel valt niet ver van de boom en om eerlijk te zijn heb ik wel meerdere typische trekjes van haar of ik dat nu wil of niet. Vandaag ben ik na mijn werkuren gaan domino spelen in de home. Niet met 7 blokjes deze keer maar wel met 7 bejaarden. Ze zaten allemaal bij elkaar toen ik aankwam en ik kon toch niemand uitsluiten dus werden de blokjes eerlijk verdeeld en gelukkig kwam het

Vandaag las ik in de krant over RLS en ik moest aan onze papa denken. Oh, wat had hij daar enorm last van. Wanneer hij ’s avonds in de zetel zat, kon hij zijn benen niet stilhouden. Die schokten heel hard en hij had dat niet onder controle. Ook in bed stampte hij ongecontroleerd hard met zijn benen, zo hevig dat hij geen bed met een voetbord mocht hebben want hij stampte die allemaal kapot. Het was zelfs zo erg geworden dat ons mama niet meer bij hem kon slapen omdat hij haar blauw plekken stampte. Dus het grote bed vloog buiten en werd door twee aparte bedden vervangen. Onze papa werd door dat schokken ook steeds wakker en had daardoor een slaaptekort. En het spijtige was dat daar niets aan te doen was. Toen toch niet want nu lees ik dat er wel medicijnen (dopamineagonisten) en hulpmiddeltjes zoals trilsokken zijn maar dat deze niet voor iedereen even efficiënt zijn. RLS zit spijtig genoeg langs onze papa zijn kant in de familie, het is dus erfelijk. Ik heb er ook soms last va

Dit weekend stond in het teken van mijn zoon zijn verjaardag.  Drie dagen werd er gevierd.  Naar jaarlijkse gewoonte had ik gans het huis versierd. Zo lang hij bij mij woont zal ik dat blijven doen zodat ik ook de traditionele verjaardagfoto kan maken. Het bezoek is nu naar huis en alles is ondertussen opgeruimd. Nog 12 dagen en dan wordt de andere boogschutter van de familie gevierd. Dan vieren we de 90 ste verjaardag van ons moeder. Daar zal ik wel foto’s van posten. Ons mama stal de show vandaag. Mijn zoon had een zeer leuke verjaardagskaart met muziek gekregen en iedere keer wanneer ze die zag staan, begon ze die voor te lezen en elke keer schrok ze zich een bult toen ze die open deed omdat die muziek begon te spelen. Zo grappig want ze vergat dat steeds en ze liet zich elke keer opnieuw beetnemen. Ons mama is net zoals ik super expressief dus dat was wel zeer amusant en zij vond het ook leuk. Ze moest vooral lachen met de wat rijpere striptease aan de binnenkant. Hoe een ve

19 jaar geleden werd ik moeder van een geweldige zoon die ik onmiddellijk na zijn geboorte liever zag dan mezelf. Maar voor hij zijn eerste levenslicht zag, mocht het licht van mij gedoofd worden. Wanneer je denkt, hier mag het stoppen, nu mag de wereld vergaan, het hoeft niet meer want ik geef het op, net op dat moment komt de verlossing. Je moet als   het ware eerst de hel tegengekomen zijn om de hemel te kunnen en willen waarderen. Twee maal in mijn leven heb ik alles willen opgeven, wou ik dat de pijn stopte en dat de wereld verging.   Niets kon me nog schelen zolang de pijn maar stopte! De eerste keer was tijdens mijn bevalling.   PIJN, zoveel pijn had ik nog nooit gevoeld. Hevige weeën die elkaar om de minuut opvolgden,   geen tijd om te recupereren en maar puffen en puffen. Uren heb ik in bad gezeten om de zwaarste pijn op te vangen. Mijn vel was helemaal gerimpeld en zweten dat ik deed van dat warme water. Ik kan niet beschrijven hoe pijnlijk en vermoeiend mijn bev