Leef NU en geniet!

Onverwachts en veel te vroeg is een bijzonder man heengegaan. De Fernand, ik ken hem al heel mijn leven. Hij woonde aan de overkant van de straat en hij is net zoals ik opgegroeid in de wijk. Hij is van de generatie van mijn zus en broer en is met iemand uit dezelfde straat getrouwd. Ondanks ik nog een kind was herinner ik me zijn huwelijksdag nog heel goed want ik heb toen heel de tijd met mijn zus haar trouwkleed rondgelopen omdat ik ook ging trouwen. Ik ga hem zeer zeker missen want iedere keer wanneer ik naar de wijk reed dan zag ik hem meestal aan zijn deur zitten. Je mocht er alles aan vragen want hij was van alle markten thuis. Hij was ook iemand die het hart op de tong had en klonk het niet dan botste het maar, een eigenschap die ik enorm apprecieer. Iedereen kende hem en hij kende iedereen. Een figuur waarvan er maar weinig rondlopen en waarvan men toevallig een reportage had gemaakt aan de vijvers van Bellefroid, zijn achtertuin, die zoveel voor hem betekenden.  Om hem te ere

Mijn feestmaatje is jarig  vandaag e n omdat ze niet in mijn bubbeltje zit, ben ik met mijn wandelmaatje in haar tuin gaan zingen. Daar we haar verjaardag niet kunnen vieren dit jaar wordt het een fotoreportage van enkele leuke momenten die we samen hebben beleefd. Proost op jouw verjaardag en op een coronavrij jaar zodat we weer kunnen feesten met een goede sangriaaaaaaaaa. .

Mijn nieuwe vaatwasser staat er en hij werkt uitstekend joepie. Mijn handen waren al ruwer van al de alcoholgel en door het afwassen was het nog erger geworden. Ik heb gelukkig juist gemeten en goed gekozen want ik kon geen advies vragen en heb alles online moeten doen. En keuze dat er is. Het is er eentje geworden met een besteklade in plaats van met een korf en ook met een lichtje dat op de vloer schijnt zodat ik kan zien hoe lang hij nog moet draaien. En je kan hem openen met een kleine tik en dat is wel even wennen want ik ben gewoon om alles nogal bruut te doen. Waar is de tijd dat ik geen vaatwasser in huis wou?  Aanvankelijk was ik daar principieel tegen omdat ik dacht dat je dan te veel water verkwistte en omdat afwassen ook het moment bij uitstek was waar je samen tijd had om een goed gesprek te doen. H et toppunt is dat die vele minder water verbruikt dan wanneer je het met de handen doet en dat ik dat  gesprekje nu in mijn eentje voer dus ik heb geen goede argumenten meer. E

Mijn zus wou vandaag stiekem de was wegdoen naar ons mama maar ze stond toevallig net op dat moment in de inkomhal te wachten. Ze stond daar omdat ze hoopte dat iemand van ons haar zou komen bezoeken. Ze was blij mijn zus te zien want ze had zeer speciaal nieuws maar mijn zus mocht het aan niemand vertellen. En het was wel heel groot nieuws want ze vertelde dat ze zwanger was. Mijn zus vond dit grappig en had dit niet verwacht. Ons mama haar hersenen maken vaak rare tijdssprongetjes.  Ze denkt ook altijd dat ze vele jonger is. Waarschijnlijk zat ze met haar gedachten weer ergens in het verleden. Gelukkig kon ze haar duidelijk maken dat dit echt niet het geval was. Hoe kwam ze daar nu bij?

Ik weet niet of jullie er ook last van hebben maar ik krijg veel vriendschapsverzoeken van nepprofielen. Het zijn toevallig allemaal weduwenaren uit het buitenland. Ze staan op de foto met een prachtige glimlach, een huisdier of met kinderen. Ze hebben nog maar net hun account aangemaakt en hebben geen vrienden. En als je dan een rechtermuisklik op de foto doet en klikt op afbeelding zoeken in Google dan kom je die foto op andere sites tegen met een totaal andere naam. Dus iedereen opgepast voor de die valse accounts.  Gelukkig worden wij op het werk getraind om zeer alert te zijn tegen valse emails en hackers waardoor ik sowieso al voorzichtiger ben. Maar ik kan me best voorstellen dat er sommigen zich gecharmeerd voelen en zo onbewust in de val lopen.

  Videoconsultatie Exact een jaar geleden schreef ik over Faye die op bezoek was en me enorm inspireerde, zie :  https://filieke.blogspot.com/2019/11/op-zoek-naar-de-juiste-weg.html Het toeval wil dat ik vandaag met haar online had afgesproken. Faye is een medium die de kaarten legt en ook pendelt. Zij is een super toffe madam waarmee het heel hard klikt. Zij vertelt me soms dingen waarmee ik heel hard moet lachen omdat ik ze op dat moment niet geloof maar nadien moet ik haar altijd gelijk geven. Schrijf het maar op zegt ze dan en wanneer ze dat zegt dan weet ik dat het zeker op mijn pad komt. Hoe ze het doet, ik weet het niet maar het is een straffe madam.  Mijn leven is ondertussen heel hard veranderd. Zij was het die me steeds inspireerde toen ik het niet meer zag zitten en ze bleef in mij geloven toen ik mezelf en mijn dromen kwijt was. Ik raad iedereen aan om eens een sessie met haar uit te proberen al was het maar voor de gezelligheid. Toevallig loopt er momenteel nog tot 9 decem

  Elk jaar worden bij DHL de jubilarissen die 10, 15, 20, 25, 30, 35, ... jaar dienst hebben gevierd met een leuk feestje. En ik kijk daar altijd heel hard naar uit omdat ik dat super gezellig vind om met de collega's eens totaal iets anders te doen. En om de 5 jaar is het steeds een ander concept. En net dit jaar wanneer ik 25 jaar in dienst ben, kan dat feestje niet doorgaan. Ik vond het jammer maar ik dacht dan vieren we volgend jaar wel mee, uitstel is geen afstel. Maar kijk eens wat er in mijn brievenbus zat? "We plannen een onvergetelijke virtuele long Service Award in jouw living" Ik ben ontzettend nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren. We vieren elk virtueel van in ons eigen kot. Het feit dat ze moeite doen om ook in een jaar waar meer beperkingen zijn dan mogelijkheden toch iets voor hun personeel te organiseren, vind ik geweldig. Ik kijk er alvast naar uit en breng wel verslag uit. Zo zie je maar dat we ons niet moeten blindstaren op wat niet meer kan maar voor

6 maanden geleden op 22 mei 2020 werd een grote droom na jaren realiteit. Mijn boek werd eindelijk geboren. Ik vergeet het moment toen ik hem voor de eerste keer in mijn handen kreeg nooit meer. En mijn eigen boek in de tuin kunnen lezen dat was een zeer speciale ervaring. Ik kende hem vanbuiten en toch las ik hem vol nieuwsgierigheid precies alsof iemand anders hem geschreven had. En zoals altijd toverde het einde een grote glimlach op mijn gezicht omdat een negatieve ervaring met positieve energie geschreven is en die inspirerende vibes en vele quotes geven een enorme boost.  Ik ben niet de enige die dat aangenaam gevoel ervan krijgt maar andere lezers zeggen me het ook. En onderstaande recensie op de site van mijn uitgever bevestigt het. https://obeliskboeken.nl/product/leef-nu-en-geniet Wil jij ook graag terug wat meer positiviteit in je leven en je weet niet hoe dan kan je altijd mijn boek lezen. Nadien kunnen we er samen over praten.  Je kan mijn boek bij de uitgever bestellen ma

Ons mama haar test was gelukkig negatief en wonder bij wonder was ze vandaag plots vele beter. Volgens de verpleegkundige kwam ze vandaag de living binnen precies alsof er niets gebeurd was. En ja in haar wereld is ze inderdaad vergeten dat ze gisteren heel ziek was en dat de dokter op visite is geweest. En van corona daar heeft zij helemaal geen weet van. Ik belde haar en ze zei me dat ze zich niet 100% voelde maar dat ze niet mocht klagen voor haar leeftijd. Ze was gelukkig en vroeg wanneer ik op bezoek kwam. Ja dat is natuurlijk een onderwerp waar ik mijn creativiteit moet voor aanspreken want we mogen enkel op blitzbezoek om de was te gaan halen. En vorige lockdown heeft ze zo zitten te roepen en te huilen omdat ik niet wou blijven en enkel kwam voor haar was. Ze begreep dat niet en daar had zij veel verdriet van en ik had hartpijn van haar zo te zien. Dus gaan mijn zus en ik deze week niet op bezoek en hopen we dat er niemand meer positief test zodat we volgende week zaterdag teru

Soms heb je van die dagen die anders lopen dan voorzien. Vandaag stond er bewust helemaal niets in mijn agenda. Een dagje me-time zonder enige verwachting, zalig toch! Maar ik zat nog maar net aan de ontbijttafel en ik kreeg al een eerste telefoontje.  Dat ons mama ziek was en de dokter moest komen. Oké, dat gebeurt wel vaker dus niets om me zorgen over te maken want rond deze tijd van het jaar heeft ze gemakkelijk last van haar longen. Een beetje later kreeg ik weer een telefoontje met de melding dat ze voor alle zekerheid een coronatest afgenomen hadden omdat haar saturatie laag was en dat we hopelijk morgenavond de resultaten hebben. Maar weeral maakte ik me geen zorgen want  iedereen werd getest deze week en niemand was positief, dus oef. Maar deze avond kreeg ik bericht dat er nieuwe testen afgenomen zijn bij het verzorgend personeel en dat er toch eentje positief bleek. Dus iedereen terug in quarantaine. Ik mag er niet aan denken dat ons mama misschien corona zou kunnen hebben wa

2020 zal niet alleen in mijn geheugen gegrift staan als het jaar van corona, mijn boek en de katten maar ook het jaar dat mijn elektrische apparaten het één voor één begaven. Ik ben in de keuken weer aan het meten en moet je weten dat ik niet naar een cm kijk 📏📐 😕 Na de koelkast is het nu de beurt aan de vaatwasser. Gisterenavond bleef die draaien en merkte ik dat die op 1 minuut bleef hangen. Ik heb nog andere programma's geprobeerd maar hij bleef hangen. Het toeval wil dat ik vorige week aan een vriendin nog vertelde dat alles bijna stuk was gegaan dit jaar behalve de vaatwasser en ik heb toen snel mijn hoofd vastgepakt omdat er geen hout in de buurt was om vast te houden. Het bewijs dat ik geen houten kop heb en dat er ook geen zagemeel inzit.  Dus ik zoek de stilste vaatwasser met het beste droogresultaat want dat vind ik toch zeer belangrijk. En ondertussen zal ik ook werk maken van de dampkap nu ik toch bezig ben. Ik zal online moeten zoeken en navragen of ze alles install

  "Soms ben ik het even kwijt. Dan weet ik het niet meer tot mijn grote spijt.  Zoveel dingen gaan door mijn hoofd en vergeet ik wat ik mezelf heb beloofd.  Dan ben ik met teveel dingen bezig die me afleiden van mijn doel waardoor ik me minder goed voel.  Gelukkig heb ik ondertussen geleerd dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn leed.  Dus ook voor mijn geluk en de vruchten die ik pluk. We zijn de dirigent van ons orkest en bepalen zelf het ritme en de rest. Hoog tijd voor mezelf en mijn dromen en weg met alle twijfels en muizenissen die me intomen.  Ik sta recht en ga volle moed weer het pad van mijn dromen tegemoet."  - Filie - Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik nog in rijmvorm heb geschreven maar wat ik me nu wel weer duidelijk herinner is wat ik belangrijk vind en wat ik wel en niet wil in mijn leven. Soms zijn we met zoveel dingen bezig en laten we ons afleiden van ons pad. Deze week kreeg ik toevallig van 3 mensen feedback over mijn boek. De mooie woorden sch

Ik belde net met ons mama en ik vroeg: "Hoe gaat het vandaag?" "Buiten een beetje sukkelen relatief goed maar ja voor mijn leeftijd mag ik niet klagen" antwoordde ze me.  "Maar dat hoor ik graag en hoe oud denk je dan wel te zijn?" "Ik denk zeker 60 jaar!" "Als ik je nu vertel dat ons Zi er 65 is, kan jij dan 60 jaar zijn?" "Oh nee, dan ben ik zeker al 80" schrok ze. "Nee, je bent iets ouder ." "Wat nog ouder, hoe oud ben ik dan?" "Volgende maand word je 91 jaar" "Wat een oude koekendoos, dat is iets anders" "Dat is zeker iets anders!" antwoordde ik. In haar hoofd is ze dus 60, ze rookte toen nog waardoor ze nu af en toe naar een sigaret vraagt. Dementie is toch iets raar en voor iedereen anders want plots begon ze over onze papa dat ze hem mistte en dat ze het spijtig vond dat hij er niet meer was. Het onderwerp 'onze pa' proberen wij nochtans zoveel mogelijk te vermij

  Ik volgde net een webinar over 'Van angst naar kracht' waar ze begonnen met de zeer inspirerende quote - Ook jij bezit een kracht die sterker is dan je angst - en ik moest spontaan denken aan  hoe het moederschap mij een enorme kracht gegeven heeft om vooral mijn zoon te kunnen beschermen. Een herinnering die naar boven kwam was van toen ik nog geen moeder was en nog in het onderwijs stond. Ik moest als begeleidster mee op paardenkamp met het vierde leerjaar. Moet je weten dat ik toen nog een grote angst voor paarden had. Op de kermis kreeg je me nooit op een paard want daar liep ik snel voorbij. Maar ja, ik moest mee. Tot grote ramp moesten we de paarden zelf uit de stal gaan halen. En enkele leerlingen waren net zoals ik bang. Maar deze stoere juf liet dat natuurlijk niet zien. Ik nam hen bij de hand en zei dat ik hen wel zou begeleiden dat ze geen angst moesten hebben. Ondertussen probeerde ikzelf mijn angst te overwinnen en deze zeker niet aan hen te tonen. De wil om de

Bij Dolf en Paula uit de oude doos Zondag is het hier frietjesdag van de frituur en de corona heeft daar geen verandering in gebracht. De enige verandering is dat ik ze nu online bestel en betaal en ze gewoon afhaal zonder dat ik nog hoef aan te schuiven. Voor mij een grote verbetering want op zondag stond er steeds een lange rij aan te schuiven.  Nochtans is er een tijd geweest dat ik helemaal geen frietjes meer at en zeker niet van de frituur omdat het niet zo goed was voor mijn lijn. Terwijl ik in mijn kindertijd zo uitkeek naar woensdagmiddag want dan bakte ons mama frietjes. En op vrijdagavond reed Jean, de buurman, met zijn brommertje waarop een bierbak was gemaakt naar Leuven naar frituur de Vaartkom bij den Dolf, toevallig zijn broer, om daar voor gans de buurt frietjes te gaan halen. Dat was nog eens een tijd en iedereen keek ernaar uit want dat was altijd een beetje feest en iedereen was blij met zijn pakje friet. Ondertussen zijn Jean en de frituur er niet meer.   Dus om voo

  Onrust: Ik ben - wq<xsssssssssssssssssssssss = Marcelle die voor de zoveelste keer weer over mijn klavier loopt - even blijven stilstaan bij de dingen die momenteel ervoor zorgen dat ik me zeer onrustig voel. Niet corona, helemaal niet want ik probeer me zo goed mogelijk aan de afspraken te houden en enkel zoonlief zijn knuffelvriendinnetje mag binnen.  Maar ik word onrustig van Marcelle Belle die een leuke spontane kitten is maar die mijn leven en mijn huis momenteel op stelten zet. En Marcelle is niet de echte oorzaak maar wel mijn gedachten over alles. Ik hou van een proper huis zonder rommel en het 's ochtends heb ik graag wat tijd voor mezelf voor ik me begin te focussen op mijn werk. Die rust is momenteel weg want zodra ik beneden kom, staan er 2 schatjes klaar die honger hebben. Ik geef ze eten, maak de kattenbak proper, ga met de stofzuiger rond, kuis alles af want zeer zeker hebben ze op de tafel, het aanrecht en op mijn bureau gezeten. Is dat erg? Sommigen vinden van

Deze lockdown beleef ik toch anders dan de vorige moet ik bekennen. En het heeft helemaal niets met de lockdown te maken maar meer met mezelf. In de lente vond ik in mijn kot blijven een geschenk omdat ik het wat rustiger aan moest doen en omdat ik weer tegen de klok aan het racen was en nu doe ik dat terug. Maar vorige keer was het goed weer en vele langer licht met als gevolg dat ik elke dag na mijn werk in de tuin doorbracht. Ik leefde als god in Frankrijk en niets moest en niemand verwachtte iets van me. Ik had leuke vooruitzichten, mijn boek dat ging uitkomen, Juliette die ging bevallen, de zomer die er aankwam en ook de gedachte dat het tegen mijn verjaardag wel voorbij zou zijn.  Maar het is niet voorbij en ik ben mezelf terug aan het voorbij lopen. En ja het is mijn eigen schuld dus dikke bult. Mijn goede voornemens om het rustiger aan te doen zijn gesmolten als sneeuw voor de zon. Dus wordt het tijd om weer even stil te staan en te reflecteren. Weten is niet genoeg, we moeten

  Vandaag stuur ik de beste verjaardagswensen naar hierboven want 88 jaar geleden werd deze zotte clown op de foto, in Leuven geboren. Hij maakte net zoals ons mama heel graag plezier. Daarin hadden ze elkaar toch gevonden. Feesten, dansen en zottekes doen. Ja dat zottekes doen zit heel hard in de genen want we hebben het van geen vreemden. De appel valt niet ver van de boom en ook zijn kleinzoon weet van wanten. Maar dubbel 8 was toch zijn getal. Hij woog zich elke dag en ons mama die vroeg hem dan steeds hoeveel hij woog: "Dubbel 8" was dan zijn antwoord, ook al was dat niet zo. Bij deze hip hip hoera en voor onze pa een groot pakske friet met een gebakken cervela. Hieronder de link van mijn post vorig jaar met enkele leuke foto's. https://filieke.blogspot.com/2019/11/gelukkige-verjaardag-vader.html

  Ik heb de coolste mama van heel de wereld. Wat is ze toch geweldig hip met haar zonnebril.  Ze tovert een grote glimlach op mijn gezicht. Volgende maand wordt ze 91 jaar. Wie had dit ooit gedacht?  Haar grootmoeder, Marie Coomans die zeer bekend was in Nieuwrode, vroedvrouw van dienst, is er 88 geworden. Ons mama heeft ondertussen het familierecord gebroken en is nu de oudste van de familie.  Normaal gezien had ik vandaag niets gepost omdat ik met mijn cursus bezig ben maar deze foto wou ik toch met jullie delen omdat ik hem zo geweldig vind en ik er zo vrolijk van word.  En een beetje vrolijkheid kunnen we allemaal tijdens deze donkere dagen wel gebruiken.

Weer een prachtig dagje vol zonneschijn vandaag en Marcelle heeft haar hartje opgehaald net zoals haar baasje die nog eens op het dak van de garage is moeten kruipen om haar uit de boom te halen.  Marcelle Belle zat achter de vogels en klom steeds hoger en hoger tot bijna in de kruin van de boom. Naar omhoog kruipen is voor haar easy peasy maar terug naar beneden komen dat is andere koek.  Ik heb enkele dagen vrij en ik geniet van de gezonde buitenlucht en maak extra lange wandelingen. Ik laat het gevoel van iets te moeten even los en doe gewoon waar ik zin in heb. En heb ik zin om te bloggen dan doe ik dat en heb ik geen zin dan doe ik dat niet.  Nog een fijn weekend en voor degenen die het nog niet wisten, Joe Biden is de nieuwe president van de USA. En toen ik dat aan ons mama vertelde aan de telefoon heb ik de slappe lach gekregen want ze kon Biden niet uitspreken. Ze bleef zelfs na enkele trucjes Jo Beide zeggen. Het is toch een pateeke net zoals Marcelle. 

Ondanks dat ik me voorgenomen had niet te schrijven, doe ik het toch. Ik voelde het kriebelen om iets te posten omdat het zo'n prachtige zonnige herfstdag was en me dat energie gaf. Ik heb de ganse voormiddag gestudeerd en in de namiddag heb ik een grote wandeling gemaakt met mijn wandelmaatje Carine. We hebben een leuk filmpje opgenomen voor een jarige vriendin omdat we omwille van corona niet met haar kunnen feesten. Velen moeten dit jaar hun verjaardag op een andere manier vieren en sommigen vinden dat niet erg en anderen betreuren het. Ik heb vandaag gewoon gedaan waar ik zin in had zonder het gevoel iets te moeten. Ik heb van het mooie weer kunnen genieten en ik heb zelfs enkele foto's gemaakt om mijn boek te promoten. En morgen ben ik net zoals vandaag weer van plan het woordje 'moeten' te schrappen en gewoon te doen waar ik zin in heb.  Leven, genieten en minder moeten is de rode draad in mijn boek en laat dat nu net zijn wat ik deze dagen extra van plan ben. Tot

  Ik heb enkele dagen verlof en ga mijn blog eventjes op een kleine pauze zetten zodat ik me volledig kan concentreren op mijn cursus life coach en op wat extra me-time. Het is al een zeer druk en bijzonder jaar geweest en dat begin ik te voelen.  Mijn cursus vraagt wat extra voorbereiding en ik wil me even op mijn huiswerk focussen en ook wat tijd maken om van het mooie herfstweer te kunnen genieten. Ik heb enkele nieuwe boeken die liggen te wachten om gelezen te worden. Ik ben momenteel met te veel tegelijk bezig en dat is niet goed want ik rush van het ene naar het andere en ondertussen vergeet ik te genieten. Dus tijd voor een kleine break tot en met wapenstilstand.  Nog een fijne vakantie en tot gauw 💋

Ik dacht dat de fase van alles wegzetten voor kleine kindjes al lang voorbij was maar dat was duidelijk buiten Marcelle Belle gerekend. Niets is nog veilig in huis. Achter mijn rug zit ze overal aan en springt ze overal op. Nu vond ze mijn glas water zeer boeiend.  Ik heb deze namiddag al mijn binnenplanten verse aarde gegeven en een speciaal product tegen rouwvliegjes en Marcelle vond dat zo geweldig dat ze steeds op mijn werktafel sprong om tussen de planten te kunnen krabben. En zo verspreidde ze de aarde die aan haar poten bleef plakken binnen in huis.  Het is een deugnietje en ze weet heel goed wat mag en niet want ze had de mand met noten in de keuken omver gegooid en direct ging ze zich verstoppen onder het keukentapijt. Ik weet dat ik strenger moet zijn maar ik kan daar niet echt kwaad op zijn. Ik ben alleen streng wanneer ze met mijn arm wil spelen. Ondertussen weet ze dat ik dat niet leuk vind en ik hoef enkel nog maar nee te zeggen en ze stopt. Maar dat is dan ook de enige n

  “Soms wordt het allemaal eventjes te veel” zingt Xander de Buisonjé. En ondanks ik me in de eerste lockdown voorgenomen had om het allemaal een beetje rustiger aan te doen, heb ik de indruk dat ik nog meer hooi op mijn vork neem dan voorheen. Zoveel hooi zelfs dat mijn schouders het letterlijk en figuurlijk niet meer kunnen dragen. Ik moet me dringend herpakken en een gezonder evenwicht zoeken en vooral dingen doen die me energie geven.  Die extra energie kreeg ik in lockdown 1 van de zon, mijn tuin en Juliette. Ondertussen heeft Juliette me Marcelle gebracht die raar maar waar even pittig is als haar baasje. Ze geeft me heel veel liefde maar ook heel veel extra werk. Overal zit ze in of aan en wanneer ik aan het werk ben dan kan ze zo zeuren en om aandacht vragen dat het soms zoals Xander zo mooi zingt, allemaal eventjes te veel wordt. Ik heb hier duidelijk nog een les te leren, de les van minder zorgzaam te zijn en van alles perfect te willen doen. Die miss perfect die ik dacht goe

  Ons mama wordt nog een supermodel. Deze maand staat ze niet enkel te pronken op een poster van mijn werk maar ook op de cover van het blaadje van het woonzorgcentrum.  Te samen met haar tafelgenoot Angèle. Angèle is een zeer lieve dame die ook al op tram 9 zit en die heel veel geduld met ons mama heeft. Ze zegt vaak: "ze kan er niets aandoen, ze begrijpt het allemaal niet zo goed meer." En ik moet zeggen dat het niet altijd even gemakkelijk is wanneer je voor de zoveelste keer dezelfde uitleg moet doen. Maar Angèle die doet dat met heel veel liefde. Vorig jaar speelden we elke week spelletjes en iedereen mocht meedoen. Maar omwille van corona mogen we geen contact meer hebben met de andere bewoners. Ons mama vergeet elke keer dat ik niet meer in de eetzaal mag komen. Vroeger hielp ik mee de boterhammen te smeren en koffie uit te delen en had ik een goed contact met alle bewoners van haar leefgroep. Maar nu zwaaien we van in de verte en roep ik hen dag van in het deurgat.  Z