VALLEN EN OPSTAAN NA BURN-OUT

"Sta op en neem de leiding" is een quote die op mijn ijskast hangt en die me momenteel inspireert om uit de negatieve spiraal waarin ik het laatste anderhalf jaar zat, te breken.

En gisteren stond ik letterlijk en figuurlijk op en eiste ik fier en moedig de leiding terug. Ik nam de draad van mijn eigen leven weer op. Gedaan met geleefd te worden en hoog tijd om de touwtjes terug in eigen handen te nemen. Het klinkt makkelijker dan gedaan, moet ik eerlijk toegeven. 

Niemand zegt dat het makkelijk is of wordt maar soms moeten we uit onze veilige zone komen om een bepaald ongewild patroon te kunnen doorbreken. 

Lange tijd heb ik me niemand en waardeloos gevoeld en gisteren op weg naar mijn werk voelde ik me weer tot leven komen en was ik trots. Trots om de angst achter me te kunnen laten en weer back in business te zijn. Ik voelde de gedrevenheid die ik lang kwijt was weer opborrelen en terwijl ik reflecteerde werd ik weer iemand. 

En die iemand wil anderen weer inspireren. We leven in een tijd waar iedereen zich van zijn mooiste kant wilt laten zien, foto's met filters posten om toch zo aantrekkelijk mogelijk over te komen, we willen aan iedereen tonen hoe goed we het hebben. Maar achter vele van die posts zitten niet zo'n geweldige verhalen. Daarom vind ik het juist heel belangrijk om onverbloemd over mijn valkuilen en struggles te schrijven omdat ik weet dat ik niet de enige, de eerste of de laatste  met een burn-out zal zijn. 

Moe en verkrampt, met een lijf dat overal pijn deed en met een hoofd dat op springen stond, reed ik na de eerste werkdag naar huis. Ik was blij deze eerste stap naar de werkvloer overleefd te hebben, de pijn en ongemakken nam ik er bij. Ik weet dat het niet direct allemaal rozengeur en maneschijn zal zijn en dat alles zijn tijd nodig heeft. Maar het vriendelijk onthaal en mijn lieve collega's waren de pleister die ik nodig had om de pijn te verzachten. 

Ik beloof niet elke dag of iedere week maar ik zal regelmatig weer over mijn vallen en opstaan, leuke en minder leuke momenten schrijven als is het maar om één persoon te kunnen inspireren, te kunnen steunen en zich niet alleen te laten voelen.