COVID IN COMBINATIE MET BURN-OUT

 

Naar aanleiding van een gesprek met een vriendin wil ik graag over mijn ervaring met Covid schrijven omdat het voor sommigen een niet te onderschatten duiveltje is. De ene is amper ziek en de andere ligt doodziek in bed. Spijtig behoor ik tot de laatste categorie. 

Een tijdje terug had ik met de dokter afgesproken om weer aan de slag te gaan maar toen zorgde Covid voor een knock-out. Corona leek wel het broertje van burn-out want deze ging ook met al mijn energie en mijn zin in het leven lopen maar deze overgoot dit alles met een vies sausje van hoge koorts, hoestbuien en misselijkheid. Ik lag twee weken plat en mocht niemand binnenlaten.

Het ergste was dat plots alle verdriet en het ganse rouwproces van mijn mama en raar maar waar ook van mijn echtscheiding weer naar boven kwam. De doos van Pandora ging open en alle miserie van de voorbije jaren passeerde genadeloos ongevraagd de revue. Ik begreep er niets van want dat potje had ik, dacht ik toch al een hele tijd hermetisch gesloten. Ik werd hierdoor naar achteren gekatapulteerd waardoor ik terug naar af was. Maar deze keer kende ik de weg want die had ik al eens afgelegd. Opnieuw paste ik de oefeningen uit mijn boek toe en de ene dag ging dat al vlotter dan de andere. Ik snapte nu beter dat wanneer je hoofd rust nodig heeft, je minder goed kan relativeren of positief denken omdat je dan vooral denkt met je oerbrein of brein 1. Ik kan ook niet genoeg benadrukken hoe liefdevolle mensen om je heen het verschil kunnen maken. Troost, steun, liefde, begrip… ze helpen je door de donkere tunnel door het pad te verlichten. Elke stap moet je wel zelf doen.