EERSTE WERKWEEK NA BURN-OUT

Liefde, begrip en geduld : het beste medicijn.

Mijn eerste werkweek zit er op en de angst, en de demonen in mijn hoofd hadden alles in mijn gedachten weer vele erger gemaakt dan de realiteit zelf. Straf, hoe een mens zich meerdere keren kan stoten aan dezelfde steen, aaaauuuuww.  Nochtans schreef ik er nog over in mijn boek en toch boem patat, ooit zal ik het wel leren zeker?

WETEN EN NIET DOEN = NIET WETEN

De liefdevolle ontvangst en mooie woorden van mijn baas en collega’s deden wonderen. Ik voelde de echte Viv weer naar boven komen, niet zo sterk en energiek als ervoor maar wel krachtig genoeg om de eerste werkweek rustig en met een fier gevoel te overbruggen. Ik heb het zelf mogen ervaren hoe belangrijk het is om mensen om je heen te hebben die begrip tonen, liefdevol zijn en je vooral steunen, dankjewel hiervoor. Wat werk ik toch voor een fijne firma en dit al 27 jaar.

De pijnen in mijn gewrichten en andere lichamelijke mankementjes waren zoals elke dag aanwezig maar mijn ziel was zo tevreden. En dat bevredigend gevoel had ik al heel lang niet meer ervaren. 

Wanneer je in een burn-out zit dan zonder je je meer en meer af, stel je heel veel uit en beland je in een groot isolement. Je droomt niet meer, toekomstplannen maak je niet omdat je het gevoel hebt dat alles te veel moeite kost en die energie heb je op dat ogenblijk niet. Genieten is er niet meer bij ook al doen anderen hun best om je te betrekken maar je blijft in een soort van negatieve roes zitten. En daarom ben ik vandaag tevreden dat ik de kracht en moed heb gehad om de spreuk op mijn ijskast - Sta op en neem de leiding - te kunnen waarmaken. 

Ja, er zullen nog veel hobbels en bobbels op mijn pad komen maar ik ben blij dat ik eindelijk van de tribune gekomen ben en in de startblokken ben gaan staan. De eerste honderd meter heb ik al afgelegd, hup naar de volgende.