Leef NU en geniet!

Wat was dat gisteren met Marcelle die was zeer onrustig en schuw. Die had enorm last van de volle maan. We hebben al onze truckjes moeten bovenhalen om haar gisterenavond binnen te krijgen. Normaal komt ze het 's avonds niet buiten maar nu was ze zo snel als een pijl toch naar buiten gelopen en wou ze niet meer naar binnen. Ze liep steeds weg en we konden haar met niets lokken. Het schemerde al en dan komen de marters op bezoek dus we vertrouwden het niet om haar alleen buiten te laten. Vorig jaar beschermde Juliette haar nog en joeg zij de marters weg. Maar nu is ze alleen en moet ze alles nog ontdekken net zoals ze Tita, de schildpad voor het eerst in de tuin ontmoette. Zo schattig om haar bezig te zien maar gisteren was het minder schattig toen ze plots de marters zag. Ze rende als een razende kat die haar territorium niet wil delen, erachter aan.  Ze dook mee de haag in en bleef even tussen de platen erachter steken maar voor we ze konden pakken, was ze weer weg. Een poes is ni

Ik wil al enkele dagen iets schrijven maar het lukt me niet. Iedere keer ik inspiratie heb en mijn blog open dan blokkeer ik en weg is de flow. Dan zit ik voor een leeg scherm te staren en komt er niets uit. Mijn gedachten nemen het over en dat is gevaarlijk want ik schrijf altijd met mijn gevoel. Dan herken ik het monster van enkele jaren geleden dat mijn pad terug blokkeert en opnieuw naar het wachtwoord vraagt om verder te mogen. Maar ik ben dat wachtwoord even kwijt, ik heb het te goed weggeborgen en kan het maar niet vinden. Waarschijnlijk kom ik het tegen tijdens een zoektocht naar iets anders. Ik krijg berichten van bezorgde mensen die me vragen hoe het met me gaat maar ik antwoord niet omdat ik het niet weet. Het gaat niet slecht maar ook niet goed. Het lijkt of ik mezelf even kwijt ben geraakt in alle drukte om mijn doel zo snel mogelijk te bereiken. En plots ben ik me er weer van bewust dat ik in dezelfde valkuil gelopen ben door enkel het doel voor ogen te houden en ondertus

  Vandaag wil ik eens een leuke dame en haar Facebookgroep in de picture zetten. Yolanda is een hele lieve dame die net zoals ik de wereld een beetje mooier wilt maken door haar kennis te delen. Jullie weten dat ik een enorme interesse voor Chinese astrologie heb en zij weet daar toevallig heel veel van en bij haar kan je terecht voor workshops, coaching en meditatie. En iedereen kan lid worden van haar facebookgroep waar ze dagelijks gratis haar kennis, tips en tricks over Feng Shui, Chinese astrologie en meer deelt. Dus zeker een aanrader voor al  wie zich wil laten inspireren en net  zoals ik interesse heeft voor de wonderlijke wereld van BaZi.   De link 👉 https://www.facebook.com/groups/yoycommunity Jammer genoeg, heb ik de komende weken minder tijd omdat ik aan de laatste lootjes van mijn cursus life coach bezig ben. Dus momenteel kan ik deze passie even niet verder beleven. Ja, mijn probleem is dat ik altijd heel veel wil doen, dat alles snel moet gaan en dat ik maar geen kenni

Ik zag een post van een life coach met als titel 'Miss Perfect met faalangst'. Zo omschreef ze haar leven de eerste dertig jaar. En ik herkende me er zo goed in maar wel met het enige verschil dat ik het bijna vijftig jaar ben geweest en dat ik af en toe die dominante Miss Perfect nog steeds dien te ontkronen. Ik ben er me zo bewust van en voel heel goed wanneer ze de boel wilt komen saboteren. Faalangst heb ik niet meer maar die drang naar perfectie is hardnekkiger dan ik wil toegeven. Vanwaar die angst om te falen en vanwaar die drang om alles perfect te doen?  Mensen met een negatief zelfbeeld hebben er vaker last van las ik. Ze onderschatten zichzelf en hun vaardigheden. Ze denken dat ze incompetent zijn. Wie mijn boek gelezen heeft, weet dat ik hier enorm veel last heb van gehad en dat het daarom zo lang geduurd heeft voor het af was. Zelfs overmatig perfectionistisch gedrag kan een gevolg van faalangst zijn. Het niet toestaan van fouten, alles moet perfect of helemaal goe

  Vandaag is het niet enkel het begin van de lente alhoewel die astronomisch gisteren al begonnen is, maar het is ook Wereld Downsyndroom Dag. Sinds 2012 is dit een door de Verenigde Naties officieel erkende dag. En als symbool doe ik twee verschillende sokken aan om te tonen dat we mensen die verschillend zijn, omarmen en dat anders zijn best dik oké is.  Ik ben opgegroeid met Milleke die het downsyndroom had. Hij was een jaartje ouder dan ik en onze ouders waren goed bevriend. Milleke was een echte knuffelaar en wou me altijd kussen wat ik als kind niet altijd even leuk vond. Ik heb ook een stage gedaan in Woudlucht een school voor buitengewoon onderwijs waar ik constant geknuffeld werd.  Dus speciaal voor al deze knuffelaartjes kies ik deze opvallende sokken en hoop ik op mijn manier mijn kousje bij te dragen.

Tranen rollen over mijn wangen wanneer onverwachts een herinnering aan ons mama de revue passeert. Ik had nooit verwacht dat bepaalde emoties en vooral deze van verdriet en gemis me nog zo zouden kunnen raken. Niet dat ze mijn leven beheersen maar ze overvallen me wel. En deze ochtend moest ik denken aan de kleinkinderen die ons mama na de (vecht)scheiding van mijn broer nooit meer mogen zien heeft. Ze heeft daar zoveel verdriet van gehad en daar enorm onder geleden tot ze begon te dementeren en ze in haar hoofd plots niet meer bestonden.  In het rusthuis vertelde ze steeds dat ze maar één kleinkind had en dan probeerde ik haar te corrigeren maar ze herinnerde zich er helemaal niets meer van. Ze vond het zelfs vreemd dat haar eigen zoon haar nooit verteld had dat hij kinderen had. Gelukkig was ze ook al dat verdriet vergeten en al die keren dat ze aan de schoolpoort stond om toch maar een glimp van haar kleinkinderen te zien of al de momenten toen de deur voor haar neus dicht werd gesl

Hoofdpijn en vermoeidheid, zouden dat bijwerkingen van het vaccin zijn of is het gewoon een signaal dat ik wat gas moet terugnemen? Ik sta in 6de versnelling om mijn cursus af te krijgen. Werken en studeren vraagt toch de nodige discipline. Nog 5 hoofdstukken en ik ben klaar. Bij elk hoofstuk hoort de nodige studie, voorbereiding en zoektocht naar een geschikte kandidaat om te oefenen . Nadien volgt dan een zeer uitgebreid verslag. Ik vind het zo jammer dat ik momenteel minder tijd heb voor mijn vrienden en mijn blog en dan zwijg ik nog over mijn boek en het afwerken van nummer twee en drie. Maar ik kan beter nu doorwerken, nu ik toch niet op stap kan gaan, zodat ik weer meer tijd heb wanneer de horeca terug opengaat. En het is zoals  Oprah Winfrey in haar quote zegt:

Bedankt voor de vele telefoontjes om te checken of alles in orde was, hoe lief en attentvol. Ik ben zo blij dat ik geen enkel nevenverschijnsel van mijn prik heb. Het enige wat ik vandaag voelde was dat mijn schouder pijn deed wanneer ik iets in de hoogte wou doen. Het weekend is bijna voorbij en daar het buiten niet zo'n prima weertje was, heb ik ervan geprofiteerd om te poetsen en te studeren. Mijn kont doet pijn van heel de tijd te zitten. De enige momenten van beweging waren de poetsmomenten en het leuke dansje op een tof liedje tijdens het tandenpoetsen. Ja, daar werd ik helemaal vrolijk van en Marcelle die keek ernaar en dacht waarschijnlijk dat zot zijn geen zeer doet. Het nieuwe hoofdstuk in mijn cursus gaat over omgaan met stress en over ons denken. Hoe je denkt, bepaalt hoe je je voelt en ook hoe je je gedraagt. Toevallig de dingen waarover ik in 'Leef nu en geniet' geschreven heb. Vaak wordt de oorzaak van stress, onvrede of ongewenste gevoelens buiten onszelf ge

Je leest nogal wilde verhalen op social media en in de krant over dat vaccineren en op Facebook zag ik enkele mensen posten dat ze zich niet zo goed voelden en zeer grieperig waren na de AstraZenica prik. Dus proactief zoals ik ben, dacht ik niet met mij en ik nam gisteren de nodige voorzorgen. Alle boodschappen en belangrijke dingen werden gedaan zodat ik dit weekend rustig ziek kon zijn want na het lezen van al die negatieve berichten, ging ik ervan uit dat ik vandaag misschien strike in bed zou liggen. Ik heb maar een halve dosis medicatie nodig om groggy te zijn. Het is ook bewezen dat positieve mensen een sterker immuunsysteem hebben en ik moet zeggen dat mijn soldaten wel bij de elite horen want ik voel niets. 0,00000% mag ik niet zeggen want ik voel waar ze de prik gezet hebben en ik heb een beetje hoofdpijn maar dat heb ik ook na mijn jaarlijkse griepprik. Dus lieve mensen, wees niet bang, de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend.  Ik had ook mijn twijfels maa

  Met gemengde gevoelens en veel lood in de schoenen, reed ik naar de luchthaven voor mijn eerste vaccinatie. Ik wist dat ik het AstraZeneca vaccin zou toegediend krijgen en dat gaf me geen goed gevoel zeker niet na al die wilde verhalen. Ook het feit dat vele mensen er echt zeer ziek van zijn geweest, boezemde me toch wel een beetje angst in.  Maar ik wou het goede voorbeeld geven en heb toch doorgezet. Wat een avontuur, ik heb gans de luchthaven enkele keren over en weer gelopen en dan zwijg ik nog over de parking. 11592 stappen staan er op de teller. Parking P2 was zeer goed aangeduid maar waar ik me moest aanmelden dat was een ander verhaal. Ik liep de parking uit en wandelde het luchthavengebouw in.  Daar zag ik geen enkele aanwijzing dus liep ik gans het gebouw door.  Ik zag wel een jongeman met bloemen aan de aankomst staan en dacht oh hoe romantisch die wacht zijn vriendinnetje op. Maar ik had geen tijd om te dagdromen en met mijn snelste pas, zocht ik verder. Ik dacht het gevo

  I k had jullie beloofd vandaag te schrijven over weten wie je bent. Maar ik ben zo enthousiast en zo trots over de beoordeling van mijn laatste huistaak dat ik het niet kan laten er iets over te schrijven. En eigenlijk hoort dit ook een beetje bij weten wie je bent. Ik was zo aangenaam verrast toen ik zeer lovende feedback en een 10+ kreeg voor mijn huistaak over opvoeden. Het was nochtans geen gemakkelijke opdracht en ik heb er de nodige tijd moeten insteken. Mijn ervaring als mama en leerkracht hebben me hierbij heel goed geholpen. Door deze opdracht en beoordeling begin ik me te realiseren dat het misschien toch niet zo'n slecht idee zou zijn om een niche te kiezen. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid. (Aristoteles)  Het is super belangrijk te weten wie je bent want de enige persoon die jou echt kan helpen met je dromen, je hindernissen, de liefde, je droomjob, ... => jij .   Als je niet weet dat je bepaalde talenten hebt dan kan je ze ook niet tonen. Als je niet wee

Hallo hier ben ik weer.  Ik heb geen tijd gemaakt om te bloggen en te lezen dus ik heb nog heel veel in te halen.  Ik dacht dat ik vorig jaar weinig tijd had maar dit jaar spant de kroon. Eigen schuld dikke bult. Ik ben vier dagen ondergedompeld geweest in een BaZi training van Joey Yap.  Ik ben zo ontzettend gepassioneerd door Chinese astrologie, het is te gek voor woorden. En wie mij kent weet dat ik net zoals een sneltrein ben die bijna niet te stoppen is eenmaal die op dreef is. Dit is trouwens een typisch kenmerk van yang vuur (de zon) die is niet te stoppen en komt steeds terug. Een beetje zoals het Duracell konijntje maar in mijn geval een speels hondje dan. Deze ochtend heb ik even tijd gemaakt om de krant te lezen en ik vind het degoutant te lezen dat een homo in de val gelokt werd door drie minderjarigen. Ik dacht we de decennia van de bekrompen geesten en waar iedereen in de kast moest blijven zitten wel voorbij waren. Straffer nog het explosief interview van prins Harry en

Hoe was jullie dag vandaag? Mijn dag was zoals het weer. Deze ochtend zeer zonnig en nadien wat wisselvalliger. Het begon goed, ik was net wakker en ik werd al aangenaam verrast door Vero en Dirk die op ronde waren met de wafels voor het goede doel. Ze stonden met de dozen op de oprit en ik nam deze met veel plezier in mijn pyjama in ontvangst. Moet kunnen en zeker met een prachtige ochtendzon. Ik ging naar binnen, nam mijn ontbijt en werd opnieuw verrast door een mail met de resultaten van mijn huistaak rond liefde en relaties. Ik kreeg een score van 9,5/10, hoe geweldig was dat. Wat nog geweldiger was, was het bericht dat mijn boeken over Chinese astrologie aangekomen waren. Ik kon niet snel genoeg de auto in om ze te gaan afhalen. Maar voor ik de auto instapte, keek ik eerst nog even in de brievenbus en daar zat een grote kapotgescheurde, natte briefomslag in met de boekjes van het woonzorgcentrum van ons mama. De editie waarin er afscheid genomen wordt van de bewoners die vorig tri

Ik sta weer dagen achter met mijn blog maar ook met de actualiteit. Ik ben nog steeds in de ban van Chinese astrologie en ik ben ook druk in de weer met mijn taken voor de cursus life coaching.  Toevallig las ik dat er vorig jaar minder darmkanker werd vastgesteld. Je zou zeggen dat is toch goed nieuws. Eigenlijk niet want dit is een direct gevolg van de coronacrisis. Er zijn veel mensen die zich niet hebben laten onderzoeken omdat ze het liefst zo ver mogelijk uit de buurt van de ziekenhuizen bleven. En ik begrijp het wel, ik heb me vorig jaar ook niet laten onderzoeken. Maar omwille van mijn toenemende darmklachten moest ik begin dit jaar wel en kon ik het niet langer meer uitstellen. Omdat mijn oudste broer op 57-jarige leeftijd gestorven is aan darmkanker en het erfelijk is, moet ik om de 5 jaar op controle. Omwille van corona en ook omdat het geen leuk onderzoek is, bleef ik het maar uitstellen. Zo werd bij mij  lymfocytaire colitis vastgesteld. Ondertussen is alles onder controle