BURN-OUT



Het zal jullie wel al opgevallen zijn dat het hier op mijn blog nogal stilletjes is. 2021 is een zeer uitdagend en beproevend jaar. Het goede nieuws is, I'am still standing. Ik ben jullie niet vergeten maar ik heb momenteel andere dingen aan mijn hoofd. Nooit had ik kunnen vermoeden dat ik ooit nog eens van mijn troon zou donderen en dat het leven me opnieuw zou uitdagen. Ik was er echt van overtuigd dat niets of niemand mij nog van mijn roze wolk zou kunnen halen, zeker niet nadat ik een boek had geschreven over hoe weer gelukkiger door het leven te gaan. 

Ik zat hoog en droog en mij zou je beneden in het diepe dal niet meer tegenkomen. Ik was toch de Sonja Kimpen van het positief denken? Maar toen, toen gebeurde het, zonder dat ik het eerst door had ging ik dieper het dal in. Miss perfect en de miss doorgaan-tot-ik-erbij-neerval namen het stuur over en zonder het te beseffen gaf miss burn-out me een dikke uppercut. Ik ben al enkele maanden thuis aan het herstellen. Rust is de boodschap maar vind eens de nodige rust wanneer je leven op zijn kop staat en de ene verandering na de andere volgt. Wanneer je belangrijke beslissingen moet nemen terwijl je emotioneel helemaal uitgeput bent. Ik ben ervan overtuigd dat alles zijn reden heeft en dat ik over deze ervaring wanneer de tijd er rijp voor is, ga kunnen schrijven en getuigen. 

Vroeger begreep ik mensen met een burn-out niet en dacht ik komaan doe een beetje moeite. Maar nu begrijp ik dat elke moeite heel veel energie kost. Dat je lichaam protesteert en het overneemt en dat je hersenen weigeren normaal te functioneren. Jullie willen niet weten hoe vaak ik iets aan het zoeken ben omdat ik zo goed als niets kan onthouden. Dat ik bij de minste stress een zweet- of angstaanval krijg. En de ene dag gaat het goed en de andere dag wat minder. En vandaag heb ik toevallig een goede dag. Ik ben eindelijk naar de kapper geweest om me te verlossen van mijn coronakapsel. Want ja, jezelf verwaarlozen en geen levensvreugde kennen, horen spijtig genoeg ook bij dat burn-outpakketje.

Ik heb lang getwijfeld om erover te schrijven omdat ik weinig inspiratie heb noch de juiste woorden maar vooral omdat ik liever de positieve kant in de verf zet dan over mijn miserie te schrijven. Maar laat me nu een voorbeeld zijn voor alle mensen die in hetzelfde bootje zitten. Praat erover, zoek hulp, blijf de signalen niet negeren. Wees niet beschaamd, het kan iedereen overkomen, vooral mensen die zeer gedreven zijn en zich volledig geven, die energie voor twee hebben. Ik had ook energie teveel en rusten stond niet in mijn woordenboek tot ik van de dokter een ander woordenboek kreeg. 


Reacties

Populaire posts van deze blog

GOEDE REIS LIEVE MAMA

HIP HIP HOERA VOOR BAR MARCEL

RUST ZACHT FERNAND

VOLLE MAAN

MAMA WE LATEN JE NIET ALLEEN

EN PLOTS...

ALLEREERSTE POST OP EIGEN BLOG

DEMENTIE: RECLAMESPOTJE VAN EEN GELUKKIGE MAMA IN DE HOME

HET IS WEER VOORBIJ

HOOP DOET LEVEN