Leef NU en geniet!

NOOIT TE LAAT Het is nooit te laat om te zijn wie je altijd al hebt willen zijn!  De vraag is, wie wil je zijn?  Voor velen een makkelijke vraag maar voor anderen een groot vraagteken. Het is niet abnormaal om op bepaalde momenten in je leven het niet meer te weten. Ik ben er het grootste voorbeeld van. Soms denk je, dit wil ik, ik ga ervoor en zodra je de eerste stap zet, word je teruggefloten door onvoorziene omstandigheden of lastigheden die je pad opkomen en je dwingen om keuzes te maken. Keuzes die vaak niet in je eigen voordeel zijn omdat je op dat moment prioriteit geeft aan anderen. En zo gebeurt het dat je eigen dromen in de koelkast belanden. En dat mag maar ze mogen daar niet verzuren. Het is zeer belangrijk om op een bepaald moment, je draad weer op te pakken en verder aan je eigen geluk te breien. Maar hoe doe je dat? Door stil te staan en even naar binnen te gaan op zoek naar jezelf. - Wie ben ik? - Wat wil ik niet meer? - Wat wil ik echt? - Sta ik nog graag op? - Leef ik

Even een update over Marcelle, het gaat al vele beter. De operatie is goed verlopen en de kogel is verwijderd. Ik was wel geschrokken want die was groter dan ik dacht.  Ons Celleke Belleke, zoals ik haar vaak noem, loopt weer rond en zit al te zeuren om buiten te mogen. Ik weet niet wanneer ik haar weer buiten durf te laten want we weten nog niet wie het gedaan heeft en waarom? Ze heeft deze keer veel geluk gehad want enkele millimeters verder... Ondertussen is haar verhaal al door verschillende media gedeeld en heeft ze veel aandacht gekregen. Morgen verschijnt er ook een artikel in Het Laatste Nieuws. Ik had nooit verwacht dat er zoveel interesse zou zijn toen ik het incident op Facebook meldde. Hopelijk blijft het bij deze ene keer en kunnen alle poezen hier weer zorgeloos vrij rondlopen.

  Ik wou dat ik leuk nieuws kon posten, zeker als eerste bericht in het nieuwe jaar. Maar onbekenden hebben 2 dagen geleden mijn kat Marcelle bijna doodgeschoten. We zijn met haar in spoed s’avonds laat naar de dierenarts gereden. Het hele verhaal lees je hieronder in het artikel van Leuven Actueel.  https://www.leuvenactueel.be Gisteren postte ik mijn verhaal op de groep van Veltem en Herent om de buren te verwittigen. Velen hebben gereageerd en hebben hun steun betuigd. Bij deze dankjewel iedereen 😘

  Tempus fugit, de tijd vliegt, 2023 is bijna voorbij en ik voel de hete adem van 2024, toevallig het jaar van de draak, al in mijn nek.  Terwijl ik in gedachten even terugblik naar het voorbije jaar moet ik toegeven dat het zeer uitdagend en hobbelig was. Wanneer het leven je citroenen geeft, is het de kunst om er limonade van te maken of een sorbet of een lekkere citroencake. Ondanks dat de familietafel onverwachts kleiner geworden is, zal ze toch feestelijk gedekt worden en zullen we  klinken  op een gezond en een gelukkig 2024. Dat ze voor iedereen veel vreugde en leuke momenten mag brengen.  Recept citroencake voor 6 personen

  Ontdek dit stukje prachtige natuur achter de Sportschuur in Wilsele. Het is al een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb. Dat komt omdat ik met volle tuigen aan het genieten ben van het leven na corona en na burn-out.    Het vrolijke kind in me neemt vaak het stuur over wat voor vele hilarische situaties zorgt.  Gisteren stelde mijn oude buur en goede vriend Frank Heremans zijn boek “De vijvers van Bellefroid” aan het publiek voor. Een mooi boek over een stukje natuur in Wilsele dat jarenlang verborgen zat en waar ik in mijn kindertijd stiekem ging spelen. Ik sprak met buren van vroeger die ik al 40 jaar niet meer gezien had en nog enkele andere oude bekenden. Ze verwarmden mijn hart en vele leuke herinneringen kwamen naar boven. Het zijn net deze kleine dingen die van onschatbare waarde zijn en die je met geen geld kan kopen die het leven zo waarde- en vreugdevol maken. Ondanks het feit dat ik me graag afzonder, heb ik ook graag mensen om me heen.  Het toeval wil dat het van

  De dagen, weken en maanden lijken ieder jaar sneller en sneller voorbij te vliegen. Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb. Dat komt omdat ik eindelijk de nodige rust, waar ik zo op zoek naar was, gevonden heb. Niets moet, alles mag. Hoe ouder ik word hoe meer ik besef dat het vooral de kleine dingen zijn die me gelukkig maken. En terwijl ik dit hier schrijf, ligt Marcelle Belle, de kat, zo mooi naast mij. Wat een liefde 😻 

  Ik ben zo blij en dankbaar dat ik weer helemaal de hevige Viv ben als voor de burn-out . Mijn energie en levenslust waarvan ik dacht die nooit meer te mogen ervaren, hebben hun weg teruggevonden. Was het gemakkelijk? Nee, het voelde als de processie van Echternach en ik heb mezelf erdoor moeten sleuren en mijn mentaliteit moeten resetten.  Als je aan het overleven bent dan heb je de kracht en ruimte niet voor een ander dan moet je in de eerste plaats aan jezelf denken en vooral dingen doen waarvan je energie krijgt en die je blij maken. En de laatste weken doe ik heel veel leuke dingen die me enthousiast maken en extra energie geven.  In mijn boek schreef ik - kom tot actie en maak je intentie waar. Laat je geluk niet afhangen van anderen. Loopt je leven niet meer zoals je wilt, reflecteer dan en zoek uit wat je blij maakt.  Een crisis is altijd een uitnodiging tot verandering. En momenteel zijn er veel mensen die toe zijn aan verandering maar in de negatieve spiraal blijven hangen  

Hip hip hoera Marcelle Belle is drie jaar.  Drie jaar geleden zat ik uren in het tuinhok bij Juliette, mijn geadopteerde zwangere zwerfkat, om bij de bevalling te kunnen zijn. Ik had het geluk om de geboorte van Marcelle te mogen vereeuwigen. Ze was kitten nummer drie en ze stal onmiddellijk mijn hart omdat ze helemaal anders was.  Nooit had ik gedacht zoveel liefde te krijgen van een kat. Ze maakt volwaardig deel uit van deze kleine familie en illustreert maar al te goed het gezegde “honden hebben baasjes, katten personeel”. Dikke knuffel Celle Belleke 😻 🐾

  Soms heb je van die dromen die je wakker houden……tot je ze uitvoert ❣️ Drie jaar geleden kwam er voor mij, tijdens corona en de lockdown, een grote droom uit. Mijn boek werd werkelijkheid.  Wie had dit ooit gedacht? Ik niet want ik had oorspronkelijk helemaal niet de intentie om een boek te schrijven. Maar omdat vele boeken me geholpen hebben om na mijn pijnlijke scheiding weer verder met mijn leven te kunnen, besloot ik om zelf een boek te schrijven. Een boek in eenvoudige taal dat iedereen die er nood aan had zou kunnen inspireren.  Want na regen komt zonneschijn ook al geloof je er op dat moment totaal niet meer in. Een boek dat helpt om meer inzicht te krijgen en duidelijk maakt dat jij de kapitein van je eigen schip bent. De wind kan je niet veranderen maar wel de stand van de zeilen. En als je de zon wilt zien, zul je de storm moeten trotseren. Ondertussen heb ik al enkele grote stormen getrotseerd maar gelukkig ook heel vaak de zon gezien. Het is zoals het weer hier in België,

Toen ik even hier door de pagina’s op mijn blog ging en bepaalde dingen herlas, was ik wel geschrokken. Alle geleerde levenslessen en alle valkuilen die ik dacht helemaal onder controle te hebben en waarover ik een boek geschreven had, waren door een zware burn-out ergens verloren gegaan. Het overlijden van ons mama, de obsessie om iets te betekenen en de angst om als alleenstaande moeder niet rond te zullen komen hebben een zeer zware impact op me gehad en hadden me terug naar af gekatapulteerd.  Gelukkig had ik de moed en kracht om terug uit dat hoekje te komen en om stapje per stapje het heft weer in eigen handen te nemen en opnieuw te kiezen voor een positiever leven. Trek iets positief aan dat staat altijd. Maar soms word je zo verblind en omvergeblazen door onverwachte dingen die op je pad komen dat je toch even het Noorden kwijt bent waardoor het verschrikkelijk moeilijk is om te zien dat de zon elke dag schijnt. Ik ben zo blij en dankbaar om weer te voelen en weer te kunnen lev

De laatste weken ben ik weer helemaal mezelf, levendig, spontaan, enthousiast en vooral zeer gedreven.  De mensen die me persoonlijk kennen, hebben me dat deze week al meerdere malen bevestigd.  “She’s back!”  Of dat altijd even leuk is voor iedereen, is een andere zaak natuurlijk. Onder het motto “Zeg meer ja en maak mooie herinneringen” zei ik dus ja tegen een workshop potten draaien bij Craquelé in Leuven. Onverwachts kwam dit op mijn pad en samen met mijn zus heb ik deze kans benut. Ik was aangenaam verrast, wat een leuk keramiekatelier, gelegen net naast het pand van Dagelijkse Kost in de schrijnmakersstraat in Leuven.  We werden vriendelijk ontvangen door Geert, die ons leerde hoe een bol klei te maken, deze in het midden van de draaischijf te plaatsen en hoe een simpel potje te maken. Het lijkt eenvoudig maar als je nogal een hevige bent met brute force zoals ik dan zie je veel potjes de mist ingaan. Ik heb vier nieuwe kleibollen moeten maken om uiteindelijk resultaat te krijgen

In mei leggen alle vogels een ei, de natuur ontwaakt, de lammetjes dartelen vrolijk in het rond en de kermissen en rommelmarkten lokken de mensen weer naar buiten zonder de verplichte mondmaskers zoals tijdens de corona. We staan er niet meer bij stil maar andere jaren was het wel anders. Voor velen is hun leven ondertussen drastisch veranderd, ook bij mij. Dus tijd om ons ei uit te broeden en te reflecteren over wat we willen en niet meer willen.  Ikzelf voel het weer borrelen en ik ben eindelijk klaar om mijn blog nog eens onder handen te nemen. Oorspronkelijk was ik ermee begonnen om een uitgever te vinden en om mijn boek te kunnen promoten. Maar toen kwam corona en die strooide roet in het eten. Het roet is ondertussen verteerd en dus pakken we de draad weer op. Ik zit vol bruisende ideeën en sta te popelen om er iets mee te doen. Ik wens jullie vandaag een fijne 1ste mei en laat jullie door niets of niemand belemmeren om jezelf te kunnen zijn.

  Deze maand staan er al 221605 stappen op mijn teller. Dit komt omdat we op het werk met een challenge bezig zijn om in april met ons team de meeste stappen te zetten. We zijn goed bezig want we staan momenteel op de tweede plaats. Nu moet ik toegeven dat deze uitdaging veel met me doet, niet enkel fysiek maar ook mentaal. Ik ben altijd zeer sportief geweest en als ik me ergens voor engageer dan ga ik er volledig voor dus trek ik elke dag trouw mijn wandelschoenen aan. En tijdens dat wandelen geniet ik van de mooie streek waar ik woon en voel ik mijn conditie met de dag beter en beter worden.  Het is lang geleden dat ik me nog zo actief gevoeld heb. Ik ben hier zo ontzettend dankbaar voor want een jaar geleden kon ik amper een helling opwandelen. Volgens Hippocrates is wandelen het beste medicijn en wanneer ik reflecteer dan kan ik dit enkel beamen. 

  Gisteren ben ik samen met mijn zus naar een introductie in tarot workshop geweest. Ik ben grote fan van Barbara van Soul Search Counselling en het toeval wou dat zij een cursus gaf. Daar ik elke maand vol belangstelling uitkijk naar haar filmpjes, kon ik deze gelegenheid niet voorbij laten gaan om haar in levende lijve te ontmoeten. Al wie interesse in astrologie en kaartlegging heeft, raad ik Barbara zeker aan. Een zeer leuke inspirerende dame. Ons mama die was veel met spiritualiteit bezig waardoor ik al op zeer jonge leeftijd ermee in aanraking kwam. Ondanks ik een ongelovige Thomas was, intrigeerde het me enorm. Ik wou steeds bewijzen dat het allemaal zever in pakjes was. En de dingen waarvan ik dacht in geen honderd jaar, kwamen het eerste uit. Zo werd er me 40 jaar geleden voorspeld dat ik zou beginnen te schrijven. Ik heb daar toen heel hard mee moeten lachen omdat ik helemaal geen groot licht in het schrijven was. Nederlands was mijn zwakste vak. En ondertussen is mijn eerste